Ecnebi kino aktrisalarina oxsayirdi. Hem de sheklini qarsidan yox, yandan cekdirmisdi, qara tellerini darayib cilpaq kureklerine tokmusdu.Sol ciyninin ustunden geri qanrilib, ag dishlerini gostererek gulurdu."Utanmaz!" - deye Cavahir rishxend eledi, shekli aciqla yene deftercenin arasina durtub, penceyin cibine qoydu. - "Bu artistlerde de abir yox, heya yox!..". Sonra ureyinde oglunu danladi: "Ekremden gorunmeyen is. Bele sekli cibinde nite gezdirir?!" Qadin fovren ne xatirladisa, diksinen kimi oldu. Ve sekli cixarib bu defe arxasina baxdi. Beli sehf etmemisdi. Bu hansisa qizinsa ogluna tohvesi idi. Orada qirmizi murekkeble, zerif xetle yazilmishdi: "Ekrem, men hemiselik seninem! Yegane. 12 aprel, 1940-ci il".
Cavahirin ferehdenmi, heyecandanmi ureyi cirpindi; shekildeki qizin sir-sifeti, qash-gozu bu defe ona ayri cur gorundu. Daha o, ecnebilere de oxsamadi. "Yegane!.." - qadin oz-ozune picildadi. - Menim xeberim yox, sen deme, Ekremin gozaltisi varmish!.."
O gunden sonra Cavahir nece kere bu barede oglu ile sohbet acmaq istemisdise, meqam tapmamishdi.
Indi Ekrem de cekinmedi:
- Ana, duzunu de, beyenirsenmi o shekildeki qizi?
Arvadin derdi acildi:
- Sekilde ureyi gorunmur, bala. Teki qelbi temiz olsun, agilli, terbiteli cavanezen olsun. Onunla sen bir yastiga bash qoyacaqsan. Gozun tutubsa, xasiyyetine beledsense, Allah xeyir versin. - O, bir qeder susub, xeber aldi. - Yaxsi , bari oyrenmisenmi, kimlerdendir?
Ekrem bu suala cox meyus cavab verdi:
- Hec kesi yoxdur, ana, yek qizdir. Lap balaca vaxtdan, deyir, yetim qalmisam.
- Atasi, anasi kim olub?
- Onu sorusmamisam.
Arvad oglunu mezemmetledi:
- Dogru demisler: mehebbetin gozu kor olar! Nece yeni onu sorusmamisam. Bes, men bilmeyim ki, evime getireceyim gelin hansi yuvanin qusudur?..
Cavahir yene arxayinlasmadi:
- Ozu necidir?
- Telebedir, texnikumda oxuyur.
- Ne cox texnikum! Axi, qurtarib ne olacaq?
Ekrem anasinin xasiyyetini bildiyinden, ishin xatirine yalandan danishmaga mecbur idi.
-

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 95 >>