az sondu, qelbi serinledi...
Genclik nece de tez otub-kecdi !.. Ele bil bunlar sragagun olmushdu...
Indi ise Fikret axshamdan dogum evinin heyetinde oturub heyecan kecirir, dunyaya goz acacaq ilk ovladinin yolunu gozleyirdi.
Guneshle evlenenden sonra onlar nece il ushaq hesretinde qalmishdilar. Cavan qadin hekime getmekden, dava-derman icmekden bezikmishdi. Lakin mualiceler fayda vermirdi. Fikretin ovlad ucun burnunun ucu goynese de, Guneshi qusselenmeye qoymurdu. Qadin ise gece-gunduz bu barede dushunmekden ureyi qovr elemishdi. "Kash o vaxt hec Fikrete rast gelmeyeydim, - deye xelvetde goz yashi axidaraq sizildayirdi. - Belke de bashqasi ile heyat qursaydi, indi evinde coxdan bir ciraq yandirmishdi. Bu sonsuzluga bais menem".
Hetta ish o yere catdi ki, bir axsham Gunesh eri ile uz-uze eyleshib, beyninde dord-bes il gezdirdiyi fikri dili-dodagi ese-ese ona dedi:
- Fikretcan, xahish edirem, bu gun ureyin sert olsun, mene esla rehmin gelmesin. Kimseden de utanmaq, cekinmek lazim deyil. Bilirsenmi ezizim, men oz xoshbextliyimi bashqasinin bedbextliyi uzerinde qurmaq istemirem. Inan ki, seni sevmeseydim, bele teklif elemezdim: icaze ver, biz dost kimi ayrilaq. Men ozum sene gozel-goycek, qelbi temiy, agilli bir qiz tapim, evlen, ushaginiz olsun. Axi, sen hec ne demesen de, men her sheyi basha dushurem. Ovladsiz yashamaq dehshetdir. Nece ildir bu divarlar arasinda vicdan ezabi cekirem. Yalvariram sene, Fikret, ne qeder gec deyil, meni ozunden uzaqlashdir...
Gunesh sozunu qurtarmamish, Fikret gule-gule ayaga qalxib ona yanashdi, qadinin bashini mehribanliqla sinesine soykedi, saclarini oxshadi, yayligini cixarib, evvelce ozunun, sonra da Gunesin gozlerini quruladi.
- Ay qiz, sen deli olmusan nedir?! - dedi. - Gor aglina neler getirirsen? Guya men senin xetrini ushaqdan az isteyirem? Bax, bir de bele danishsan, qelbime toxunarsan.
Hemin axsham Fikret Guneshin fikrini dagitmaq meqsedi ile onu zorla geyindirib kinoya apardi.
- Gedek! - deye qapidan cixanda

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 95 >>