toplayaraq, zavalli, mehzun bir gorkem aldi:
- Getmisdim, xanim... Bextim getirmedi... Ayrildim.. Ele onuncun da avara sergerdan qalmisam.
- Bes, kisinin emlakindan-zadindan hec ne catmadi sene?
- Xeyr... Kebinsiz yasayirdim onunla. Ancaq....evden cixanda ureyine rehm dusdu, bir az pul-para verdi. Sag vermeyeydi hec... Copur kopekoglu!..
- Eslin haralidir? Bakida qohum-eqreban yoxdur?
- Yoxdur xanim. Men Daskendde dogulub, boyumusem. Atasiz-anasiz yetim qizam. Bura geldiyim cemi uc-dord gundur.. Xaraba vagzalin sement dosemesi ustunde yatmaqdan qol-qabirgam sancir. Allahi sevirsense, meni qapidan qaytarma...
Mehellede qonsular Selteneti xeyirxah, ismetli, helim bir qadin kimi taniyirdi. Heyetin yarisi ona mexsus olsa da, asagi mertebedeki iki goz otagi hec vaxt ozununku bilmezdi. Rayondan instituta oxumaga gelen qohum usaqlari illerle orda mesken salar, neinki pul vermez, ustelik arvadin yorgan-doseyini de islederdiler.
Seltenetin yasi ellini haqlamisdi. Bircekleri yavas-yavas agarirdi. Girdesifet, dolubedenli bu qadinin qalin, catma qaslari, uzun, xurmayi horukleri ve iri dosleri vardi. Xirda, qonur gozlerinin ifadesinde hele de gencliyin elametleri sezilirdi. Etli ag buxaginda mexmer parcasi kimi bir xal qaralirdi.
Cavan yaslarindan dul qalan Seltenet merhum kisisinin xatiresini eziz tutaraq daha ere getmemis, butun mehrini, mehebbetini tekce qizi Ferideye baglamisdi. Qadin, ferzendini boyudub kocurdukden sonra nece vaxt idi ki, ikinci mertebedeki ucgozlu menzilde tenha yasadigindan darixirdi. Onsuz da otaqlarindan birini deyer-deymezine kirayeye vermeye adam axtarirdi. Ancaq tanimadigi bu kimsesiz cavan qizi evine buraxmaga ehtiyat edirdi.
Yeganenin erinden tezece bosandigini esidende, Seltenetin ureyi kovreldi. " Taleyin uzu qara olsun! " - deye fikrini deyisdi.
- Iceri kec, gorum.
- Canim canina qurban, ay xanim...
Onu yola getirdiyine sevinen qiz, darvazadan heyete gircek, etrafa goz gezdirdi. Her yan temiz ve seliqeli idi. Yegane, Seltenetin

<< 1 ... 46 47 [48] 49 50 ... 95 >>