vehshi bir caynaq sert dirnaqlari ile ureyini insafsizcasina didib parcalayirdi. O, aynabende qalxarken qonsu arvaddan eshitdiyi sozler hele de qulaqlarinda seslenirdi: "Binamus qizinin o birilerden gozu doymadi, indi de korlari, shilleri evine buraxir.. Allah ona gozellik evezine azaciq heya verseydi, biz de bu heyetde abirdan dushmezdik..".
Axi, unvanina tehqirler yagdirilan hemin exlaqsiz kimdir? Olmaya Ekrem orduya gedenden sonra, ev sahibesi yuxari qatdaki otaqlara basqa adam buraxmisdir?! Axi, bu sozler kime aid idi?! O bu dolashiq, sarsintili fikirleri basindan qovmaq isteyir, ancaq bacarmirdi. - Eger qonsuluqda pis qadin yasamirsa, bes onda.. Ekremi dehset buruyurdu. "Yox! Yox! Yox! Men nece de axmaq xeyallara dusurem! Burada ne ise bir anlasilmazliq vardir.. Goresen, indi saat necedir? Bir azdan Yegane teatrdan gelecek, bu duyun acilacaqdir".
Hardansa, Ekremin yadina kecmis - besh il evvelki bir ehvalat dusdu. Onda da payiz idi. Yegane ile sahil xiyabanlarinda gezisirdi. Sheher yenice qaranliqlasirdi. Deniz vagzalinin hendeverinde hesir shlyapali, tosqun bir kisinin yaxinlasdigini gorende qiz ozunu itirdi; qorxudan tir-tir esdi. Ekrem donub Yeganeye baxdi, rengi agappaq idi. Hesir slyapali kisi bir az da ireli gelende...qiz shashqinliqla cirpinib, Ekremin elinden cixdi ve geriye qacaraq agaclarin arasinda yox oldu...
O niye bele etmisdi, arada ne sirr vardi - hele bu cagacan Ekrem bilmirdi. Sonralar her defe o barede soz salanda qiz sohbeti yayindirmishdi.
- Sen Allah, ayri shey danis. Hec ozum de bash acmadim o axsam mene hemzet toxunmusdu, ne olmusdu. Bir de axi....bunu tez tez sorusmagin menasi nedir?..
Indi qizin hemin ehvalatla elaqedar heqiqeti ort-basdir elediyini xatirladiqca, Ekrem shubheler icinde bogulurdu.
 "Yaxsi, bes, Yegane ne ucun gelib cixmasin?! Harda yubana biler o? Tamasada...mesqde...gezmekde... Nece?! Gezmekde?! Kiminle?! O qeder adam var ki! Ele aktyorlarla, basqalari ile. Butun gunu evde tek oturmayacaq ki! Men o zaman

<< 1 ... 54 55 [56] 57 58 ... 95 >>