de, ozunu o yere qoymadi.
- Aslan can, duzunu de, menden doymusanmi?
- Bu ne sualdir?
- Xasiyyetime az-cox beledsen. Men aciq danismagi xoslayiram...
Aslan papiros yandirdi.
- Sozlu adama oxsayirsan.
- Beli! Harda olursa-olsun, ozume qarsi bir balaca soyuqluq, etinasiyliq gordumse, o deqiqe ureyim sixilir. Ele bilirem men orada artiq, lazimsiz adamam.
- Axi, bunlari neye gore deyirsen?
- Sen evveller bele deyildin.
- Nece idim?
- Istiqanli idin, deyib-gulen, zarafatcil, shen..
- Bes indi?
- Soyuqsan. Axir vaxtlar senden kelbetinsiz soz qoparmaq olmur.
Aslan papirosunu sumurdu, tustunu yana ufleyerek qimishdi.
- Sen menim ureyimi oz eline alandan sonra soze, sohbete ne ehtiyac?
- Bunu evveller deseydin, inanardim, indi yox!
- Niye?
- Ozun yaxsi bilirsen...
Aslan ireli eyilib, onun balaca ag elini ovcuna alaraq konulsuz sixdi.
- Biz bura giley-guzar elemeye gelmemisik, Yegane.
- Bes ne ucun gelmisik?
- Vaxtimizi xosh kecirmeye, eylenmeye, musiqiye qulaq asmaga.
O, Yeganenin elini buraxib ozunu dogrultdu.
- Gordun? Yene men deyendir. "Eylenmeye.. Vaxtimizi xosh kecirmeye..". Birinci gunler sen tamam ayri cur danisirdin. Menimle gorushmeyi, yanasi oturub gozlerime baxmagi, isti nefesimi duymagi her sheyden ustun, her sheyden qiymetli sanirdin. Eh!.. Dogrudan, heyatin qeribe qanunlari varmish! Hec ne oz halinda qalmir. Cicek kimi saralir, solur, etrini itirir, axirda ayaqlar altina tullanir.
- Duzu, basa duse bilmirem, sene ne olub? Cicek kimi saralib-solan, ayaq altina tullanan nedir, kimdir?
- Men Yegane!.. Axmaqliq ozumdedir!
Bu vaxt oynaq, shen bir musiqi calindi. Eyninde ilan derisine oxsar qara xalli, zerli parcadan topuqlarina qeder dar paltari olan, ag sinesi doshlerinedek aciq, nazikbeden, cavan bir xanim orkestre mexsus kicik sehnede gorundu: adamlarin arasinda oz meshuqunu axtarirmish teki uzun qashlarini oynadib, surmeli gozleri ile yuxaridan-asagi restorandakilari nezerden kecirdi. Sonra sifetine memnun bir ifade vererek musiqinin

<< 1 ... 57 58 [59] 60 61 ... 95 >>