ahengine qosulub, melahetli sesle oxumaga basladi:

.Boynuna qol salaram, ay oglan
.Men qadani alaram, ay oglan.
.Anam qoysa, sabahdan kocerem,
.Gelib sizde qalaram, ay oglan.

Aslan, mugenninin sherqisinden mest olmush kimi, hacandan-hacana xeyaldan ayrilib dillenddi:
- Gotur, icek!
Badeler bir-birine deydi, cingildedi, uzaqlashdi...dodaqlara yaxinlashdi. Yegane bosh qedehini yere qoyaraq, yanaqlarini ovuclari icerisine alaraq suzgun baxishlarini qarsisindaki oglanin sifetinde gezdirdi ve shiltaq bir sesle picildadi:
- Aslan!
- Beli... Ne isteyirsen?
Yegane gozlerini qiydi, bic-bic gulumsedi ve sonra ozunu saxlaya bilmeyib, ucadan qehqehe cekdi:
- Bilmirsen?.. Bir az mene yaxin otur!
- O da bash uste! - deye Aslan ona teref eyildi.
Qadin, qara uzun kipriklerini asta-asta endirib, sherabdan mest olmush gozlerini qapadi ve shehvani, etli dodaqlarini qabaga uzadib titretdi, yene geri cekdi.
- Allah sene insaf versin, ay Aslan!.. - dedi. - Bari elimi tutmushdun, onu da tez buraxdin.
- Darixma, indi gedirik.
- Hara?
Aslan ehmalca onun ciynini tumarladi:
- Ya size, ya bize.
- Gecdir, - deye Yegane naraziliqla basini buladi.
- Niye? Evde sudemer ushaq qoyub gelmemisen ki?
Aslan ne dusunduse, koksunu oturub, yerinde qurcalandi. Qarshisindaki qadini ilk defe gorurmush kimi, hesretli baxishlarla onu cox diqqetle suzdu. Yeganenin girde ag sifetine sherabin tesirinden zeif qizarti cokmusdu. Etli dodaqlari sanki bir az da shishmishdi. Nazik, qara qashlari daha da catilmish, yaquta benzer badami gozleri heddinden artiq xumarlanmishdi. Qetran qaraliqli ipek saclari ciyinlerine tokulmushdu, qabaqdan alninda qivrilmishdi.
- Ne baxirsan? Gormemisen meni? - deye Yegane ona dikilen nezerlerden utanirmish teki oglanin cenesinden tutub, uzunu yana cevirdi. Aslan atmaca dedi:
- Esitmemisen, bagda gule baxarlar?
- Esitmisem! Sen her defe icenden sonra gozunde restoran baga, bagcaya, qizlar gule, ciceye donur.
- Basqa qizlar yox, Yegane!
- Yalan demirsen

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 95 >>