ki?!
Aslan barmaginin isharesi ile o basda dayanmish ag onluklu xorekhazirlayani cagirib stoltn haqqini odedi.
- Qalxaqmi, Yegane?
- Ancaq, meni qapimiza qeder oturub, ayrilacaqsan. Bu gebe dincelmek isteyirem. Dunen sen bizden gedenden sonra ev tor-tokuntulu qalib, hec stolun ustunu de yigisdirmamisam...
- Sen ogrunun yadina dash salirsan...
Her ikisi durdu.
- Qabaqca sen cix, bizi birlikde gormesinler, - deye Aslan, Yeganeni ireli buraxdi. Qadin saclarini hamarladi, ust-basini seliqeye salib, stollarin arasi ile qapiya teref addimladi. Yeganenin nazik, mutenasib bedenine bicilmish ag ipek paltari, hundurdaban ag tuflileri onu bir az da shux ve uca gosterirdi. Dik doshlerini qabaga verib, shahane bir terzde vuqarla yeriyen bu xanimin qeyri-adi gorkemi restoranda oturanlardan coxunun gozunden yayinmadi. Kisiler, oglanlar, hetta qadinlar, qizlar bele, cevrilib, nezerleri ile onu mushayiet etdiler. Yeganenin zil qara saclari, girde, ag sifeti, catma qelem qaslari, badami goy gozleri, qirmizi etli dodaqlari uzun, hamar boynu eyni vaxtda nece-nece ehtirasli, hesedli baxisin hedefi oldu.
Lakin o, hec kese ehemiyyet vermeden zali terk edib vestibule cixdi; aciq pencereye dirseklenerek Bakinin ishiqlarina baxdi.
Xezerin koksunden siyrilib gelen shor su qoxulu serin yel onun yaxasindan iceri dolaraq, mehrem bir el kimi nevazishle yuxaridan-asagi sinesini oxsadi. Ele bu zaman arxadan kimse ehtiyatla yaxinlashdi. Yeganenin gozlerini tutdu. Qadin, hec de halini pozmadan:
- Aslan? Geldinmi? - deye dillendi. Cavab veren olmadi. Bu defe o, titrek, hem de heyecanli sesle xeber aldi:
- Kimsen?
Yene cavab gelmedi.
Yegane barmaqlarinin ucunu gozlerini qapayan adamin ellerinde gezdirib onu tanimaga calishdi. Ve qefilden:
- Zakir?! - deye diksinerek, cilgin bir hereketle geri cekilib qarsisinda gulumseyen hundurboylu, enlikurekli oglana baxdi. - Sen burada ne gezirsen?!
- Ele restorandan tek cixdigini gorub arxanca geldim. Meni neden tanidin?
Yegane ezgin veziyyetde

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 95 >>