murekkeble yazilmis kagizi nezerden kecirdi.
- Mektubdur, - dedi. - Ancaq....burada bir telefon nomresi de var...
Ekremin canindan urperti, beyninden gizilti kecdi. Gicgahlari sancdi.
- Mek-tub-dur?!. Kimdendir?!
Oglan, vereqin o biri uzunu cevirib, asagisindaki imzaya baxdi.
- Aslandan.
- Nece? As-lan-dan?!
Hipnoz edilmis kimi, elini qabaga uzadib, sakitce bir ayaq-bir ayaq irelileyen Ekrem, stolun tinine toxundugunun ferqine varmadan,oz-ozu ile danismaga basladi:
- Aydindir... Demek, meni bu evde onunla nahaqdan sehv salmirlar...
"Doktor Aslan, sizsiniz? Sesinizden tanimadim...".
"Xeyr. Men Aslan deyilem!...".
"Sorusmaq ayib olmasin, bes siz Yeganenin neyisiniz?..".
"Yoldasiyam... Eri...".
"Nece yeni eri?!".
Telefon sohbeti Ekremin qulaqlarinda tekrarlandi.
- Yaxin gel, oglum. Oxu gorek, Aslan emi ne yazir...
Usaq pencere onune kecdi. Muellimin qarsisinda dersini soyleyen ekser sagirdlere mexsus yekseneq bir teleffuzle mektubu ucadan oxudu
Yegane!
Bilirem, uzun muddet nevazis, mehribanliq gorduyun bir adamdan tikanli, aci sozler esideceyine heyretleneceksen. Belke de bir basqasi senden soyuyub ayrildiqdan sonra, daha kohne ehvalatlari ortaya cekmezdi. Ancaq men ureyimdekileri mutleq, tam cilpaqligi ile acib deyeceyem!
Dogrudan da insanlari - xususen qadinlari tanimaga bezen bir omur de azliq edir...".

Ekrem etrafindaki butun varligi unutmusdu. Diqqeti, hessasligi, shuuru qulaqlarinda merkezlesmisdi. Qonsu usagin dilinden qopan her kelme sivri, pasli mermi teki ureyinin bu terefinden girib o biri terefinden cixirdi.

"...Evveller men seni o qeder sevirdim ki...
Koksum mehebbetle dolu idi. Hem de bu sevdaya meni sen ozun sovq etmisdin... Arada bir para hereketlerini xoslamasam da, uzune vurmurdum; onlari gencliyin geldi-geder siltaqligi sanirdim. Heyatimi, varligimi sensiz tesevvure getirmirdim. Sevincim otagima sigmirdi. Hetta "Muharibeden qabaq Ekrem adli bir oglanin seni aldadib yoldan cixardigini" oz dilinden esitsem de, fikrimden

<< 1 ... 68 69 [70] 71 72 ... 95 >>