* * *

Urek, insan aleminin hokmdari deyilmi?! Onun qesdine durmaq, serencamindan qacmaq cetindir. Bunu Ekrem de bacarmadi...
Son gunlerini o, Feridesiz, Feride ile kecirirdi. Lakin bu qiyabi varligin uzuntusu eyani yoxlugun teessufunden agir idi. Onsuz da sirrini punhan saxlaya bilmeyecekdi, gec-tez her sey acilacaqdi.
Bir yol yene dordlukde gezisirdiler. Shahinin shiltaqliq elediyini goren Seltenet qizina dedi:
- Yeqin usaq acib. Evden cixanda hec ne yemedi. Bir az telessek yaxsidir.
Feridenin evezine Ekrem dillendi:
- Xala, eziyyet olmazsa, onu siz aparin. Yarim saata biz de qayidiriq.
- Cox yubanmayin, basiniza donum. Anasi gelmeyince bu saqqali agarmisi yatirmaq musibetdir...
Qari nevesini "pisim-pisimle" dile tutub, tramvay dayanacagina yoneldi.
Bulvarin das hasari ustde, arxasi denize teref oturmus Feride mat-meettel, Ekreme baxdi. Onun genis alnina tokulen cal saclarini, xirda, goy lekelerle ortulmus meyus sifetini, capiq qasini, qara cesmeyi altda tez-tez kirpik calan, gilesi puc gozlerini, sanki bu deqiqe danismaga hazirlasan qalin dodaqlarini lap yaxindan, diqqetle suzdu. Coxdan tanidigi bu insana qarsi qelbinde olan hormet, merhemet bir anliga gizli mehebbete cevrildi. Feridenin qarsisinda dayanmis Ekrem papirosunu sumurerek fikirlesir, belke de deyeceyi sozleri olcub-bicirdi.
- Kecen defe men sizinle deniz havasinda gezenden sonra ele mohkem yatdim ki... Seherisi anam oyatmasaydi, ishe gecikecekdim, - deye qadinin sesi araya coken uzun sukutu qirdi.
Ekrem papirosunu suya tulladi:
- Men eksine - o gece hec yatmadim...
- Niye?
- Ozum de bilmirem...subhun gozu acilana kimi ele hey dusundum...
- Ne barede dusunurdunuz?
Qadinin sorgusuna Ekrem qeyri-mueyyen cavab verdi:
- Sorusmayin...
Sohbet metlebin kenarinda firlanib, bununla da bitdi. Eve sari donduler.
- Siz bu axsam sozlu adama oxsayirsiniz. Ancaq....nedense ureyinizi menden gizledirsiniz.
- Dogrudur, Feride. Sizi yubandirmaqda meqsedim vardi. Fikrimi deyisdim.
- Niye?
- O

<< 1 ... 78 79 [80] 81 82 ... 95 >>