qalsin, ay qizim! - dedi. - Axir ki, bizim de bextimiz guldu.
Beli! Soltanovlar ailesine xoshbextlik gelmishdi!..
Onca deqiqe sonra evde nene ushagin beleyini acanda hamini dehshet burudu! Gunesh sesi geldikce heyretle cigirib bayilmadimi?! Qiclari esen qari ozunu ayaq uste saxlaya bilmediyinden divana yixilmadimi?! Fikret gozlerini yumub, ikielli bashina vurmadimi?!
Guneshe dogum evinden oglunun yerine qiz ushagi vermishdiler!
Muharibe qurtarmisdi..
Ekrem eve kor qayidirdi. Dord il cebhede odun-alovun icerisinde vurusharken, hemishe - gece de, gunduz de dogma Bakini tezeden gormek, bir daha onun genish kucelerinde gezmek arzusu ile yashayan Ekrem, indi iki gozden mehrum, celiyini vagzalin dash pillekenlerine doyecleye-doyecleye qaranliq, zulmet bir shehere enirdi. Evine hansi yollarla, nece gedeceyini bilmirdi.
O, sekiye dushcek bir kenara cekilib ayaq saxladi, camadanini yere qoydu; uzu divara dayandi, tez-tez kirpik calaraq fikirleshdi; " Goresen, bir azdan qapinin zengini basanda, qarshima kim cixacaq! Yeqin ki, Yegane! Bes o meni gorende ne edecek? Sevindiyinden boynuma sarilib ushaq kimi honkur-honkur aglayacaqmi? Yoxsa...bu veziyetde qayitdigim ucun qonshularin yaninda xecalet cekecek? Eh!.. Men de cox qeribe sheyler dushunurem. Dord il evvel Yegane ele bu vagzaldan meni cebheye yola salanda goz yashlari icerisinde neler dememishdi: " Get ezizim! Amanin gunudur, ozunden mugayat ol! Menden esla nigaran qalma, hemishe yolunu gozleyeceyem, Ekremcan! Seni and verirem istediyine, mektublarinin arasini kesme, tez-tez yaz, sene qurban olum, meni yaddan cixarma!..".
Ele bil indi de Ekrem bu sozleri Yeganenin dilinden eshitdi; onun titrek, musiqili sesi qulaqlarinda cingildedi. Ureyi kovreldi. Yayligini cixarib, gozlerini sildi. " Yox, Yeganenin baresinde ayri cur fikirleshmek agilsizliqdir! Heyatda bir defe sehvi olmushsa, onu da derk etmishdir. Men eve utanmadan, xecalet cekmeden getmeliyem!"
Bu vaxt genc bir qadin sekiye cixanda, qefilden Ekremi gorcek

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 95 >>