yerinden sicrayaraq, ozunu yataq otagina saldi. Uzunden balisi qaldirib, usagi qucagina aldi.
Qapi aramsizcasina doyulurdu... O tayda, pilleken basindaki meydancada bir nece adam vardi. Esebi kisi, qadin danisiqlari bir-birine qarismisdi. "Tez olun!! Acin!! Siz sehven menim korpemi aparmisiniz!.."
Gunesin sesini taniyan Yeganeni ikiqat dehset burudu. Bu tukurpedici nida bir de, bir de qulaqlarinda, beyninde tekrarlandi: "Siz sehven menim korpemi aparmisiniz!!".
Usaq coxdan kecinmisdi. Onu aparib boyuk otaqda divana qoydu, uzunu ortdu.
Yeganeni gormusduler... Bayirdan zerble vurub aynabendin shushesini qirdilar. Gozu tokulmus cerciveden qapinin arxasina quvvetli, sert bir el uzandi.
Acari cetinlikle saga, sola burmaga basladi... Yegane qefese salinmis vehsi timsalinda otaqdan-otaga qacaraq, der-divara cirpilirdi.
Lakin butun seyler ebes idi. Qapini bu deqiqe acacaqdilar. Aman!.. Basina ne oyunlar gelecekdi! Sen deme, o ozunun deyil, basqasinin usagini oldurmusdu!
Tek birce yol qalmisdi: eyvandan kuceye tullanib qacmaq!
Yegane, ne xatirladisa, yene yataq otagina cumdu. Yere salinmis xalcanin kuncunu uste qatladi, dirnaqlari ile parket dosemenin bir taxtasini qaldirdi. Qizil duyuncesini cixararaq, qoynunda gizletdi ve shashqin halda ara qapini tepikleyib, eyvana tullandi. Bir goz qirpiminda mehecceri asdi, asagi sallandi, hec neyin ferqine varmadan ozunu ikinci mertebeden kuceye buraxdi. Ele bu vaxt Gunes, Fikret, hekim, daye ve qucaginda Yeganenin korpesini tutmus mamaca menzile tepildi.
(Yaxsi ki, Ekremle Feride Yeganenin saxta teleqramina inanib, yoldan qalmamisdi, bu facieli sehneden uzaq olmusdu).
Divanin kuncune atilmis balasinin meyitini goren Gunes qollarini acib, uzuqoylu dosemeye serelendi. Fikret usagi qollari uste qaldiraraq, honkurdu; isti goz yaslari korpenin soyuq yanaqlarina damdi, onu diskindirmedi. Daye ikielli basini tutdu... Kucedeki ses-kuyu esiden hekim eyvana cixdi. Yeganeni sekide, adamlarin ehatesinde gordu. O, uzanmisdi,

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 95 >>