ufuldayirdi. Qici sindigindan qaca bilmemisdi...

* * * *

...Xestexanada nezaret altinda saxlanilan Yegane mualice olunduqdan sonra cezasini cekmeye gonderildi, emlaki musadire edildi.
Oz isini evvelceden mohkem tutan Zakir, cinayet toredilecek gunlerde uzaga qacmaqda uduzmadi. O, Yeganenin etdiyi riskin bu terefini de dusunmusdu.
Diqqetsizlik uzunden bagislanilmaz sehve yol veren daye ise mesuliyyetden yaxa qurtara bilmedi.
Yeganenin korpesi hemiselik Gunesin, Fikretin himayesinde qaldi...
Her seyden xebersiz qizcigaz, indi naz-nemet icinde derdsiz, kedersiz bexteverlikle boyuyur...
Taniyarsiniz: adi Leyladir onun!
Mohterem oxucum!
Yeqin ki, hekayetimizin evvelinde Leylanin valideynlerine uz tutaraq dediyi sozler yadindadir. "Anamin gozleri qara, atamin gozleri qara... Bes menimkiler niye goydur?..".
Xatirladinizmi?
Qizin haradansa ureyine daman bu shubhe, Soltanovlar ailesinde bir muddet narahatliq yaratdi. Soz yox, on sekkiz il ortulu qalan o mubhem sirri, tez-tez Feride ile evlerine gelen ve indiyedek Leylanin emi sandigi Ekrem hec vechle dilinden qacira bilmezdi.
Yaxsi ki, nigaranciliq uzun surmedi!
- Sene ne olmusdu o gun? Yaman heyecanli idin? - deye bir hefte telash kecirdikden sonra Gunes ozunu toplayib, ehtiyatla qiza yanasdi.
Leyla, pesmanmish kimi utandi:
- Hec, anacan... Ele aynaya baxdim, fikirlesdim: bele neycun? Men isterdim sene oxsayim... Ancaq neyleyim, oxsamiram... - O, qadinin konlunu almaga calisaraq, tez zarafata kecdi. - Bir de... Gunes iki olmaz ki! Duz demirem?..
- Zahiri benzeyisin menasi yoxdur, qizim. Sen calis, senetinde, davranisinda, exlaqinda yaxsi adamlara oxsa. - Anasi Leylanin gozlerinden opdu. - Menim agilli balam!..

. . .* * * *. . .

Shamdan sonra Ekrem Shahinle shahmat oynayirdi. Divanda eylesmis Feride televizor tamasasina baxirdi. Mavi ekran kosmik fezaya donmusdu... Planete buraxilan neheng avtomat stansiya enginliklere shigiyir, arxasinca odlu shirnaq cizirdi.
Diktor tenteneli, gur sesle

<< 1 ... 89 90 [91] 92 93 ... 95 >>