deyirdi:
"- Budur, XX esr, insan zekasinin barometri!".
Ekrem mat qalmisdi; dusunurdu - qulagi televizorda, fikri shahmat taxtasinda...
Ele bil sragagun idi...
Vagzaldan eve faytonla geldi. Indi sheherde, metroda vaqonlar beleden-beleye isleyir.. Kosmik fezaya elciler, planetlere vimpeller gonderilir...
Sanki dunen idi.
Shahine shahmat fiqurlarinin adlarini oyredirdi. Indi ozu onunla bacarmirdi...
- Ata, bu defe cox fikirlesdin. Deyesen, cetine salmisam seni.
- Eledir, oglum. Oyunu sen aparmalisan!
Qapinin zengi calindi. Shahin qalxib eshiye cixdi. Gelen, qara kostyum geymis, ortaboylu, cusseli bir genc idi. Shabalid rengli saclarini sagdan tag ayirib, sola daramisdi. Catma qaslari vardi. Qonur gozleri dusunceli ve dalgin gorunurdu.
Genc hormetle salamlasdi.
- Bagislayin, - dedi, - ataniz evdedirmi?
- Beli.
- Olarmi?
- Buyurun.
Genc iceri kecdi. Ev sahibleri ile gorusdukden sonra, ozunu teqdim etdi:
- Menim adim Goydenizdir.
- Cox gozel. Xos gelmisiniz. Eylesin. Menimki de...
- Ekrem emi, men qiyabi olaraq seni coxdan taniyiram, - deye genc gulerek onu qabaqladi. - Haqqinizda mene danisiblar...
- Kim?
Oglan yan-yoresine baxdi.
- Belke sohbetiniz mexfidir?
- Xeyr, Ekrem emi... Mence, burada kenar adam yoxdur...
- Eledir. Biri - oglum Shahin, o birisi de yoldasim Feridedir.
Genc stulunu ireli surudu:
- Mene sizin barenizde Leyla danisib. Qardasiniz qizi... Onunla universitetde paralel kursda oxuyuram. Leyla filfakdadir, men geoloji fakultede... Dord ildir... Nece deyim... Biz bir-birimizi...
- Aydindir, sevirsiniz.
Oglan udqundu:
- Beli... Lap urekden emin ola bilersiniz ki, biz evlensek, men hemise onun xosbextliyi ucun calisacagam.
Ekrem cenesini ovusdurdu:
- Goydeniz, oglum, senin bu cur gelisin, xetrine deymesin, meni acmir. Bele bir ciddi ishe mutleq valideynlerin qarismalidir. Hem de... Leylanin emisinden yaxin ata-anasi var...
Oglan sixildi.
- Siz tamam haqlisiniz. Amma sizin yaniniza meni Fikret muellim gonderdi. Dedi, bu

<< 1 ... 90 91 [92] 93 94 95 >>