ishde emisi menden qabaqdir. Get, ozun onun raziligini al... Bu saat atam da, emim de, dayilarim da Fikret muellimgildedir... Meni gozleyirler... Size eziyyet vermek istemediler...
- Bes, Leyla ne ucun gelmedi? - deye Feride shen bir terzde xeber aldi.
Goydeniz basi ile bayira isare eledi:
- Gelib. O da sizin kuce qapinizda gezisir...
Ekrem astadan seslendi:
- Feride.
- Beli.
- Dur, geyin. Gedek teze qohumlarimizla tanis olaq.
Goydeniz minik tapmaq ucun onlardan qabaq kuceye cixdi. Leyla intizarda idi. Oglani gorende ireli atildi:
- Emim ne dedi?!
- Bu deqiqe o da, Feride xala da size gedir.
- Onda men qacdim! - deye qiz, utandigindanmi, sevindiyindenmi kuce asagi evlerine goturulurdu.
Taksi masinlarinin hamisi sernisinli oturdu. Goydeniz mecburen fayton saxladi.
- Eybi yoxdur, minerik... Bunun da ayri lezzeti var, - deye Ekrem dal oturacaqda Feride ile yanasi, Goydenizle qarsi-qarsiya eylesdi. - Bes bizim tezegelin hani?
- O, sizden cekinib, getdi...
Faytoncu, uzunboy, qoca bir kisi idi. Basina cal papaq qoymusdu. Arxadan baxanda, uzun, sallaq biglarinin uclari ariq yanaqlarindan qiraga cixirdi. Atlar yerinden terpencek, o, mushturaraq, qamcini havada shaqqildatdi:
- Ay gozunuze donum, menim zirek terlanlarim!..
Bu ses, bu mushturuq Ekreme cox tanis geldi. Hafizesini yoxlamaq istedi:
- Dasdemir emi? Yene sensen bizi gezdiren?
Qoca diksinen kimi oldu. Celd dala qanrilib, gozlerini qiyaraq sernisinlerine zenle diqqet yetirdi:
- Paho!.. Ade, xos gorduk! Yene sizsiniz?! Pah atonnan! Omre bax, a!.. Yadindadir, davadan qayidanda da menim faytonuma minmisdiniz? Onda da bu baciynandun...
Feride guldu. Ekrem oten illere teessuflendi:
- Beli, hamisi yadimdadir...
Bu sohbetde o qeder de maraq, mena duymayan Goydenizin fikri eve tek geden Leylanin yaninda qalmisdi.
- Emican, atlari deyismisen, gorurem. Amma faytonu bilmirem... Ele o kohnesidir? - deye Feride sorusdu.
Kisi, xeste kimi zaridi:
- Qizim, atlar da deyisib, fayton da tezelenib... Kohneden

<< 1 ... 91 92 [93] 94 95 >>