— Men artıq heyatdan yorulmuşam-
pencere qarşısında eyleşmiş oğlan
uşağı dillendi.
— Niye?- deye yaxınlıqdakı anası
soruşdu
— Menim bu heyatla mübarize aparmağa gücüm yoxdur- deye uşaq
fikirli ve kederli halda cavab verdi
— Kimse mektebde xetrine deyib?
Yeqin yene de o 5-ci sinifde oxuyan
Dimkadır. Artıq neçenci defedir ki,
sinif rehberinize şikayet edirem. Göresen onun valideynleri ne
fikirleşir.
— Yox, ana, yox, mektebde her şey
qaydasındadır.
— Bes senin ehvalını pozan nedir? —
Ne üçün bu heyatda menim fantaziyalarıma, arzularıma yer
yoxdu?
— Başa düşmedim, sen ne haqda
danışırsan, oğlum?
— Sinifde yalnız men teyyareçi olub
buludlar üzerinde uçmaq isteyirem. Diger yoldaşlarım ise biznesmen,
direktor olub çoxlu pul qazanmaq
isteyirler.Dostum Vanyanın atası deyir
ki, teyyareçi olmaq hem axmaqlıq,
hem de qorxuludur. Çünki teyyare
xarab ola biler, sen qezaya uğraya bilersen, hem de ki, onlar çox az maaş
alırlar. En yaxşısı bir dükan açmaqdır.
Dostlarım arasında yegane men bedii
edebiyyat oxumağı xoşlayıram. Ona
göre yox ki, bunu bize tapşırıq kimi
verirler, sadece mene bu doğrudan da maraqlıdır. Tekce men
kitabxanaya gedir, o toz basmış
kitabları oxuyuram. Digerleri ise mene
gülür, meni botanik adlandırırlar.
Özleri ise kompüter oyunlarını,
internetdeki hazır hekayeleri xoşlayırlar. Men çalışıram ve bezen de
ev tapşırıqlarında sehvler edirem,
yoldaşlarım ise valideynlerinin
uşaqlarının yaxşı oxuması üçün
onlara aldıqları vesaitlerden hazır
helleri köçürürler. Vladik mene deyir ki, onun atası 7-ci sinife qeder
oxuyub, buna baxmayaraq tikinti
firmasında müdirdir, lakin onun
qarovulu institut bitirib. Ana, insanlar
ne üçün bu qeder ünsiyyet vasiteleri
fikirleşirler, lakin öz yaxınları ve sevdikleri ile çox az ünsiyyetde
olurlar. Bilerek ki, istenilen an zeng
ede bilerler, çox zaman bu zengi de
unudurlar.
— Oğlum! -kövrelmiş ana oğlunu
qucaqladı. — Yeqin men bu dünyanı başa
düşmek üçün çox balacayam. —
deye uşaq qemgin

[1] 2 >>