Yataqda mehebbet nişaneleri

Ehtirasın çılğın tezahürlerinden sonra kişinin, yaxud qadının bedeninde öpüş, hetta dırnaq ve dış izleri qalıbsa,onlara mehebbet nişaneleri deyilir.
Qedim dövrün mehebbet kitablarında eşq nişanelerine xüsusi diqqet yetirilir ve hetta teref-müqabilin ellerinde, boynunda, döşlerinde, qarnında ve ombalarında bu cür nişane-izler qoymaq tövsiye edilir. İlk görüş zamanı, ayrılıq deminde, sefere yola düşerken, seferden qayıdarken, küsüşmeden sonra barışarken ve nehayet qadın cuşa gelerken, iki cins arasında bu cür nişanelerin «deyiş-düyüşü» baş verir.

Bunu ona göre edirler ki, insan öz keçmişini, öz tekrarsız sevgi meqamlarını unuda bilmesin. Axı bele «yaddaş» ömürlük öz izini qoyur. Hetta qocalıq deminde de yarıpozulmuşbu nişaneler öten günleri, keçmiş ehtiras anla rını insanın yadına salır.
Etrafdakı adamlar kişinin, yaxud qadının bedeninde «eşq nişanelerni gördükde, bu, ister-istemez onların seks tecrübesi haqqında assosiasiya yaradır ve onlar instinktiv olaraq lazımi seksual dalğaya tuşlanırlar.

Boynunda, çiyninde ve ya sinesinde „eşq nişaneleri“ olan genc qadınlar maqnit kimi kişileri özlerine cezb edirler. Bedeninde dırnaq ve diş izleri olan kişiler barede de hemin sözleri demek olar. Bu cür „damğalı“ kişilere qadınlar xüsusi maraq gösterirler.
Qedim Hind telimine göre cırmaq izleri vasitesi ile teref-müqabilin bedeninin konkret yerlerine cinsi enerjini göndermek olar. Erogen zonaları, sıxma nöqtelerinin ve akupunktura meridianlarını stimullaşdırmaq ve bununla da enerjinin azad olunmasına ve dövranına kömek etmek üçün dırnaqlardan şüurlu suretde istifade edile biler.

Qedim Hindistanda bezen dırnaqlara ele şekil verirdi ler ki, sevgi oyunu zamanı bunları teyinat üzre deqiq tetbiq etmek mümkün olsun. Bele hesab olunurdu ki, sevgililer bir-birlerinin bedeninde „sevgi izi“ qoyanda, onların ehtirası uzun çekir ve o heç vaxt sönmür.

"Qadın ve ya kişi öz dırnaqlarını mehebbet ve nevazişle işe salaraq böyük hezz bexş

[1] 2 >>