Iraq valisi Heccac xevaricle döyüşüb onlardan xeyli adamı esir tutmuşdu. Xevaric Islamın ilk esrinde meydana çıxmış ve anarxizmi tebliğ etmiş siyasi cereyan idi.

Xevaric ideyasının ardıcılları hakimiyyetin konkret olaraq her hansı şexsin elinde cemlenmesini düzgün saymır, bu üzden hökumetle mübarize aparırdılar. Xüsusile, Emeviler dövründe xevaric Iraqda çox güclü idi ve xelife qoşunu onlarla ardıcıl müharibeler aparırdı.
Heccac esir aldığı adamları mühakime edir ve xevarice aidliyi sübuta yeten şexsleri edam etdirirdi. Bir gün yene mehkeme qurulur. Sonuncu mehkumu getirende axşam azanının sesi eşidilir. Heccac namaz vaxtının çatdığını deyib ayağa qalxır, mehkumu öz serkerdelerinden Enbese adlı birine tapşırıb deyir: “Bu gece bunu hebsde saxla. Sabah seher onu mühakime edeceyem”.
Enbese mehkumu da özü ile götürüb Heccacın iqametgahından çıxır. Hebsxanaya geden yolda mehkum Enbeseye deyir: “Men eslinde xevaricden deyilem. Üstüme böhtan atıb xevaric adıyla meni tutublar. Yeqin ki, sabah Heccac meni de qetle yetirecek. Senden xahişim budur ki, bu gece mene öz evimde gecelemek üçün icaze veresen. Ailemle görüşüb halallaşım, ölümqabağı vacib işlerimi görüm, sabah sübh tezden senin hüzuruna gelib özümü sene teslim edeceyem”. Enbese evvelce mehkumun sözlerini ciddiye almır. Amma mehkum israrla xahişini tekrar edir, Allaha and içir ki, vedine xilaf çıxmayacaq.
Enbese onun yalvarışlarına dözmeyib razılaşır. Mehkum çıxıb gedenden sonra Enbese öz hereketinin mesuliyyetini anlayır: “Men nece de ağılsızam! Hansı axmaq öleceyini bildiyi halda öz ayaqları ile gelib mene teslim olar? Nece oldu ki, men onun sözüne inandım? Seher Heccaca ne cavab vereceyem?”. Bu fikirlerle evine gelir, ehvalatı heyat yoldaşına danışır. Arvadı Enbesenin nigarançılığını daha da artırır, onu qınayır ki, sen ölüme mehkum olunmuş bir adamı nece elden buraxdın?
Enbese bütün geceni narahatçılıq içinde keçirir, sehere kimi yata bilmir. Sübh namazından bir az sonra Enbesenin teeccübüne reğmen, mehkum

[1] 2 >>