onun evine gelib özünü teslim edir. Enbese heyret içinde soruşur: “Nece oldu ki qayıtdın? Men senin qayıdacağından ümidimi üzmüşdüm. Axı özün de bilirsen ki, bu gün seni öldürecekler!”. Mehkum cavab verir: “Men dünen Allaha and içmişdim, andımı poza bilmezdim”.
Enbese mehkumu da özü ile götürüb Heccacın hüzuruna gelir. Hadiseni Heccaca danışır. Heccac mehkumun doğruculluğuna heyran qalır. Bele bir adamı öldürmeyi reva görmür. Mehkumu Enbeseye bağışlayır ki, onunla istediyi kimi reftar etsin.
Heccacın hüzurundan çıxan kimi Enbese mehkumun qolundakı zenciri açıb onu azad edir ve eve qayıtmasına icaze verir. Mehkum heç ne demeden çıxıb gedir. Enbese öz-özüne fikirleşir ki, bu nece adamdır? Men onu azad etdim, o ise mene quru bir sağ ol da demedi.
Ertesi gün mehkum Enbesenin evine gelir, onunla mehriban görüşür ve alicenablığına göre teşekkür edir. Enbese soruşur ki, niye dünen mene minnetdarlıq etmedin? Mehkum cavab verir: “Meni ölümden xilas eden Allahdır, sen sadece bu işe bir vasite oldun. Men dünen Allahın şükrünü yerine yetirmeden sene teşekkür etmeye utandım. Eve gedib bütün geceni ibadetle keçirdim, Allaha şükrler etdim. Indi gelmişem ki, sene de teşekkür edim”.

<< 1 [2]