olan qelb
atislarim soyuga qalib gelirdi. -Kenardan ona baxirdim. Aramizda
tek mesafeler deyildi engel.cunki
o,menim haqqimda hec ne bilmirdi.
Tanimirdi bele meni. Yaxinlassam
meni dinleyerdimi?Aylardir onu
sevdiyimi ,hesretini cekdiyimi,yuxusuz gecelerimi anlaya bilerdimi?
Belke de dinleyerdi ,anca
qinanmazdi.Icimde ele bir umid vardi
ki,meni cesaretlendirirdi ve her seyi
ona soylemeye vadar edirdi. Nehayet
varligimi ele bir cesaret esir aldi ki, yavas-yavas ona dogru yaxinlasmaga
basladim. Irerleyerken qelb atislarimi
duyurdum,ancaq qorxmurdum cunki
meni aylardir yasadan umidle
irerleyirdim Ta ki ona dogru genc bir
ogalnin yaxinlasdigini gorene dek. Cox az qalmisdi yanina catmaga. Onu
gorunce yerimde dayandim ve qeyri-
ixtiyari yumurugumu sixdim.
Dusuncelerim alt0ust olmus,
ummadigim bir heiqetle uzlesmeye
mecbur olmusdum. -Oglan onun yanina catarken o,ayaga
qalxdi,sevincek bir sekilde onun
boynuna sarildi ve ard-arda onu her
iki yanagindan opdu ,mohkem
qucaqlasdilar. Oglan onun saclarina
sigal cekir,ellerinden opur,qrsiliqli bir sevginin aciq menzeresini izleyirdim. Ne denizin siddetli dalgalarini,ne artan
kuleyi, ne de artan,guclenen qari hiss
etmirdim. Bes deqiqe sonra butun her
yer agappaq olmusdu. Yerimde
terpenmeden qalmisdim.Bele ki
onlarin az evvel el-ele tutub getdiklerini bele gormemisdim. Ya da
gormek istememisdim. Cunki daha
baxa bilmediyim ucun gozlerimi
yummusdum,acdigimdaysa onlar
getmisdiler. -Qar getdikce siddetlenirdi. Cetinde
olsa asta addimlarla iererleyib onun
eylesdiyi yerde oturdum.Artmaqda
olan qar her teref kimi menide ortmek
isteyirdi. Ancaq nefes alirdim. Hansi ki
o nefes alisi bele hiss etmirdim. Cunki yorgun ve hec bir sebebi qalmayan
insan bedenini dasiyirdi ruhum.
Umidsizliyin zirvesinde oldugumu
anlamis ve caresizliyimle bas -basa
qalmisdim. Sadece tek bir sual
dusundururdu meni... O sual ki,cavabsiz qalir ve mehf edirdi insani. Onu unuda bilecemmi,bu nece
olacaq!?

Muellif-Turan

<< 1 [2] 3 >>