mektebin qavaginda idim. Usaqlar hamisi cergede duzulmusduler ,ancaq i yox idi.
-Sinif otagna daxil olarken partasinin box oldugunu gordum . Muellimeden utandigim ucun sorusa bilmedim. Usaqlardan bir necesinden sorusdum,ancaq onlarda bilmediklerini dediler.
Az sonra ders basladi ve muellime tapsiriqlari sirayla yoxlayirdi. Gelib Nergizin partasina catanda parta yoldasi Nergizin niye gelmediyini sorusdu...
Muellime Nergizin artiq bizimle oxumayacagini ,atasinin isiyle elaqedar basqa bir sehere kocduklerini dedi...
-Onun atasi herbici idi ve basqa bir sehere teyinat almisdi...

Gunler kecir ve men her derse daxil olusumda onun partasina baxir geleceyini umid edirdim. Ancaq vaxt kecdikce yavas yavas derk edib anlayirdim ki, o bir daha gelmeceyecek. Ele de oldu o hec vaxt gelmedi . Iller kecdi mektebi bitirdim,universitete daxil oldum muhitimide deyisdim yeni dostlar,tanislar ve munasibetler.
Ancaq sevmeyi bacarmadim.Istedim. Alinmadi cunki o yadimnan cixmirdi.
-Ondan yadimda qalan sema rengi Gozleri,sari qivrim saclari birde soyuq ellerimi sixan isti eleri ..Bilmirem eger heqiqeten sevgi budursa ve men o yasda sevmisemse ozumu xosbext hiss ed ebilerem ,cunki o hiss nedirse illerdir ki menle boyuyur,her an yadimdadi. Unuda bilmirem o toxunusu. Buna sevgi demek olarmi cox dusunurdum ancaq iller kecdikce mendaha yaxsi anlayirdim ki.bu sevgidi. Yoxsa 17 ildir ki yadimnan cixmamasina sebeb ne ola bilerdi ki?

Muellif Turan Ahmedov (yeni men)

<< 1 [2]