arasındakı narazılıq ve ixtilafların sebebi adeten her iki terefin teqsiri üzünden baş verir. Tekce qadın ve ya kişinin müqessir sayılaraq qınanması düzgün deyildir. İxtilafların menşeyi xudbinlik, öz sözünü yeritmek ve geniş üreyin olmamasıdır. Bele ki, eger cemiyyet geniş üreye malik olub xudbinliyi özünden kenar ederse çekişmeler ve narahatlıqlara da son qoyular. Bele olan teqdirde çetinlik ve narazılıq da yaranmaz.

Aydın meseledir ki, iki nefer, o cümleden çox vaxt er-arvad arasında tam müveffeqiyyet hasil olmur. Çünki, bu müvafiqlik tekce ruhları bir, elece de Allahın emrine qeydsiz-şertsiz teslim olan peyğember ve ilahi övliyalar arasında mövcuddur. Ele buna göre de ailede er-arvadın bütün meselelerde bir-biri ile tam razılığa gelmeleri mümkün deyildir. Bir mesele baresinde nezerlerin müxtelif olması tebiidir. Bu da gözel aile münasibetlerini öz menfi tesiri altına salmamalı, hetta aile mühitini bele tenezzüle uğratmamalıdır.

Ailedeki nezer ve xasiyyetlerin müxtelif olmasının çaresi geniş üreye malik olub ixtilaf ve çetinliklerle qarşılaşarken tündlük göstermekden, dad-feryad etmekden çekinmekdedir. Bele ki, ağıl ve sebrle ixtilaf ve ya çetinliyin kökünü tapıb hell edilmesinin, aradan qaldırılmasının yolları barede fikirleşmelidirler.

KİŞİNİN ÖZ SEHVİNİ ETİRAF ETMESİ

İxtilafın yaranmasında müqessir kişidirse, gerek öz sehvini iqrar edib çekinmeden üzr istesin. Çünki bunun özü merdlik ve onun telebidir. Eger kişi teqsirkar olub öz sehvini boynuna almazsa ne qadını ne danlaya biler, ne de nesihetinin müsbet tesiri olar. Bu zaman kişinin özü daha artıq nesihete möhtacdır. Ustadımız, bu barede bele buyururdu: Xalq arasında işlenen “kişinin sözü bir olar” atalar meseli doğru deyildir. Esl kişi odur ki, sehve düçar olarken öz sehvini etiraf etsin. Çünki biz mesum deyilik, sehvlerimiz de çoxdur. Buna göre de lazımdır ki, sehvlerimizi boyunumuza alaq. İnsan haqq qarşısında diz çökmeyi bacarmalıdır. İctimai mühitde yalnız mülayim ve öz sehvini qebul

<< 1 [2] 3 4 >>