Bir qisim çetinlikleri olsa bele, heyat, heç de İddia edildiyi kimi pis deyil.
Beli, yaşam boyunca, zaman zaman bir qisim çetinlikler, bir qisim xeyal qırıqlıqlarıyla qarşılaşıla biler. Ancaq, varlıqla içli-çöllü olmaq, növ növ gözelliklere oyanmaq, gözel şeyleri tanımaq; en baş döndürücü, en teeccüblü şeyler arasında gezmek; en nefis qoxulan iylemek, en leziz şeyleri dadmaq; nefes almaq, çöllerde gezmek; inanmaq, ümid etmek, o dünyaya aid min bir gözelliyi burada hazırlamaq ve min bir gözellik üçün hazırlanmaq kimi insanla, insanın duyğularıyla gelen ne qeder gözel şey varsa, derhal hamısı da heyat vasitesiyle sezilmekde, heyat vasitesiyle qavranılmaqda ve heyatla qazanılmaqdadır.

Eslinde bir çox istiqametleriyle ölüm de gözeldir. Ancaq o, heyatını, düşünerek, inanaraq, inandığını yaşayaraq davam etdirenler üçün çox xoşbext ve arzu edile bilecek qeder sevimli bir aqibet olsa da, heyatını cismaniyyete bağlı keçirenler üçün heç de darıxılacaq bir şey deyil. Eksine o, beleleri üçün fövqelade darıxdırıcı,sıxıcı,dadsız ve ağrılı bir sondur.

İnanan insanın nezerinde heyat, her yanıyla min bir gözelliyin qaynağı ve Uca Yaradanın sonsuz rehmetinin bir tezahürüdür. Heyat sayesinde içinde yaşadığımız ve eyni zamanda bir parçası olduğumuz bu şirin dünyanı yaxşılaşdırmağa, gözelleşdirmeye çalışar, inanc ve ümidlerle girdiyimiz ferqli bir zaman ölçüsünde, her cür tesevvürlerin üstünde zövqlere çatar, işin eynile hezz halına geldiyini duyar ve heyatımızı qatlayaraq yaşaya bilerik.

Min bir reng cümbüşü içindeki bu tebiet kitabı, ondakı bu başdöndürücü gözellikleri sezib anlaya bilecek idrak ve şüur, gözelliklere oyanmış bir könül sonra bütün bunların yanında, eşyada qenaete sahib ve istifadeye malik olduğumuza elamet saya bileceyimiz bir iradenin behs edilmesi ve insanın da bütün bunların ferqinde olması... beli, bütün bunlar gözel deyilmi?

Bundan elave olsa olsa insana, her-gün ayrı bir nizam ve gözellik qapısını axtarıb tapmaq ve onu açmağa mecbur etmek,

[1] 2 >>