Oxuduqca yer üzünde insanlar neleri yaşayarmış deyeceksiniz buna eminem. Bir memur ailenin en kiçik uşağı olaraq atamın teyininin çıxdığı bir kende köçdük. Narahatdım, mektebimi bir kend mektebinde oxumaqdansa ,şeherde medenice oxumaq isteyirdim. qeydimi etdirdi atam mektebe. İbtidai mekteb 4. sinifden başladım kend mektebine. Meni bir sinife verdiler. Müellim kendde xarici olduğumu bilirdi ve hansı sıraya oturmaq isteyirsense otur dedi mene. Bir qızın yanı boş idi yalnız oraya oturdum. Heyatımı hesr etdiyim, gedişiyle meni bitiren insanla ilk o zaman tanış oldum. Adı Altınay idi. Uşaq yaşımda bele onun gözelliyi meni çox tesir etmişdi. Gömgöy gözleri, qemze yanaqları ile arada bir mene dönüb gülüşü, sehv yazdığım qeydlerimde öz silgisiyle defterimdeki sehvi silmesi meni o kiçik yaşımda ona bağladı. O dövrlerde uşaq terefinden bir yoldaşlıq idi. Zaman ireliledikce onsuz tek saniye keçire bilmirdim. ya men onlara gedib derse hazırlaşır, ya da o bize gelirdi. Mükemmel bir paylaşmaçı idi. Üreyini, sevgisini, dostluğunu daha o yaşda vermişdi mene. İbtidai mektebi birlikde oxuduq ve eyni sırada bitirdik. Hemişe onunla hemişe ona bir az daha alışaraq. Orta mektebe keçdiyimizde ailelerimize xahiş etdik ve bizi eyni mektebe yazdırdılar, hetta eyni sinife, hetta eyni sıraya oturmamız üçün atalarımız müellimlere sanki yalvardılar. Bacarmışdıq. Yene eyni sıradaydıq. Geride qalan ibtidai mekteb dövründeki iki ilde anladım ki onsuz heyat mene dinclik vermirdi. Yaşımız yetkinleşdikce o meni, men onu daha çox sevirdim. Uşaq terefinden başlayan yoldaşlığımız sevgiye eşqe çevrilmişdi orta mekteb illerimiz bitmek üzreyken. Şeher merkezinde. Ailelerimiz liseye keçdiyimiz sırada ortaq bir qerar aldılar. Buna göre tek ev kirayeye götürecek ikimiz eyni evde qalacaqdıq. Anam da bizimle qalacağdı.Allahım o qerar bize çatdırıldığında deqiqelerle qucaqlaşaraq qeyd etmişdik bunu. Ona aşiq olmuşdum. Eyni duyğuları o de paylaşırdı ve bunu ferq eden ailelerimiz mekteb bitdiyinde evlendirek deye

[1] 2 3 >>