qerar almışlar idi bele. Ona tapınırdım artıq. Günah işlercesine sevirdim. İlk elini tutduğumda esla bir daha buraxma demişdim. Yanaqları qızarmışdı, utanmış ve başını önüne ! eymiş, gülümsemiş ve elimi möhkem-möhkem qavramışdı. Artıq her gün el-ele alovlanıb mektebe gedir mektebden çıxarken el-ele gezir ele gedirdik evimize. Arada bir elleri terler ve her terleyişte elini elimden qurulamaq üçün çekerdi. Bunu her etdiyinde hirslener elimi buraxma deye danlayardım, hemişe yaxşı yaxşı deyerek gülümseyer ve süretle elini ovucuma soxuşdurardı. Her şey möcüze idi, dünya cennet kimi idi gözümüzde. İller axıb gedirdi xoşbextlik içinde. Nehayet liseyi de bitirmek üzreydik. talon dövrü gelmişdi. Talonlarımızı aldıq heç qırığımız yox idi. Sevincle sarıldıq bir-birimize elimi tutdu. bunu qeyd etmek üçün bir kafeye gedib cola içerek qeyd edecekdik. Mektebin az irelisinden keçen bir çaxıl yol vardı. Her zaman toz tüstü içinde olardı. çakıllarla qablı idi. O yolun menim ve ölercesine sevdiyim insanın ayrılmasında bu qeder rol oynayacağını bilsem heç girerdikmi o yola. Neler vermezdim o yolu getmemek üçün. Eli yene elimde idi, qefleten elini çekdi, terlemişdi yene eli. Sanaram dörd addım atmışdım. Dönüb yene danlayacaqdım. Çünki hem elimi buraxmış, hem de geride qalmışdı. Dönüb baxdığımda Dünya başıma yıxıldı. Sanki göy qübbenin altında qaldım. yerde idi ve üzünden qan fışqırırdı. ne edeceyemi bilmedim üzerine bağlandım yüzüne yapışmış saçlarını qaldırdığımda heyatımı bitiren o görünüşle qarşılaşdım. Başı kesilmiş bir toyuq kimi çırpınırdı. Sifetine bir daş parçası bıçaq kimi batmışdı ve baxmağa doya bilmediyim mavi gözlerinden biri axmışdı. Sifetinin yarısı yox idi. Çapalıyırdu mene bir şeyler demek isteyir qanla qablı diger gözünü temizleyerek mene bir şeyler demeye çalışırdı. Yoldan keçen bir yük maşınının tekerinin altından atılan bir daş sifetine batmışdı. Ölercesine bir eşqi, geleceyimizi kibrit böyüklüyünde bir daş parçasının bitireceyini bile bilmezdim. Donuq donuq heç

<< 1 [2] 3 >>