Bağdad istiqametinde irelileyirdiler. Bir müddetden sonra artıq Bağdadın mehelleleri döyüş meydanına çevrildi. Eli her yerden üzülmüş Emin teslim olmağa hazırlaşırdı. Lakin ereb teessübkeşliyi bu dar meqamda da Emini rahat buraxmırdı. O, fars esilli Tahirdense, ereb esilli Hersemeye teslim olmağa üstünlük verirdi. Emin Hersemeye xeber gönderdi ki, mühasire olunmuş saraydan çıxıb Decle çayının sahilinde ona könüllü teslim olmağa hazırdır. Meseleni ne qeder gizli saxlasalar da, Tahir bundan xeber tutdu. Teyin edilmiş gece Eminle Herseme çay kenarında görüşüb qayığa mindiler ve qayıqda teslim olmanın şertlerini müzakire etmeye başladılar. Tahirin esgerleri suya dalıb qayığı çevirdiler ve Emini tutub sahile çıxardılar. Emin onu diri halda Memunun hüzuruna aparmağı teleb etse de, Tahir ibn Hüseyn buna mehel qoymadı ve xelifeni qetle yetirdi, Eminin kesik başını Xorasana – Memunun hüzuruna yolladı.

Memun qardaşının başını Mervdeki sarayın heyetinde nizenin ucuna taxdıraraq, nümayiş etdirmeye başladı. Eyanlara ve esgerlere car çekildi ki, qelebe münasibetile Memundan hediyye almaq üçün saraya gelsinler. Memun emr vermişdi ki, her kes hediyye almazdan qabaq Eminin kesik başına lenet oxumalıdır. Ordu üzvlerinin her biri Emine lenet oxuyandan sonra xezinedara yaxınlaşıb payını alırdı. Növbe esgerlerin birine çatanda, Eminin kesik başı qarşısında durub bele dedi: “Allah lenet etsin bunun özüne, ata-anasına!”. Aldığı hediyyenin “qiymetini” vermek üçün esger daha da canfeşanlıq ederek Eminin anasını, nenesini ve bütün qadın ecdadlarını pis söyüşlerle tehqir etmeye başladı. Memun bütün bunları eşidende xecalet çekdi ve qardaşının başını meydandan götürmeyi emr etdi. Eminin başını yeniden Bağdada qaytarıb, bedeni ile birlikde torpağa tapşırdılar.

<< 1 [2]