İkinci xelife Ömer ibn Xettab Hims şeherinin ehalisine mektub yazıb, buradakı ehtiyaclı adamların siyahısını ona göndermelerini istedi. Xelife hemin adamların veziyyeti ile maraqlanmaq ve onlara yardım etmek fikrinde idi.

Himslilerden gelen cavab mektubunu oxuyanda gördüler ki, siyahının başında Ömerin Himse qazı teyin etdiyi Sed ibn Amirin adı gelir. Ömer bundan teeccüblendi, mektubu getiren adamları çağırtdırıb soruşdu: “Sizin qazınız bu qeder kasıbdır ki, adını kasıbların siyahısının başında yazmısınız?”. Himsliler cavab verdiler: “Eledir ki var. Bizim qazının maddi durumu heqiqeten pisdir. Aldığı mevacib özünün ve ailesinin dolanışığına çatmır. Amma bizim verdiyimiz heç bir hediyyeni de qebul etmir, geri qaytarır”. Ömer qazının bu davranışından xoşlandı. Himslilerden soruşdu: “Bu qeder ehtiyatlı davranan qazınızın yeqin ki, menfi xüsusiyyetleri de var. Xoşunuza gelmeyen bir ceheti varsa, mene deyin”.

Himsliler dediler: “Qazımızın dörd pis xüsusiyyeti var, bunlardan narazıyıq. Birincisi budur ki, öz qazılıq fealiyyetine her gün sübh namazından sonra başlamalı olduğu halda, bunu yubadır, seher açılandan xeyli sonra vezifesinin icrasına başlayır. Ikincisi, qazı geceler bizim aramızda olmur, öz evine qapanır. Birce gece de olsa, onu mescidde ve ya başqa bir toplantı yerinde görmürük. Üçüncüsü, her heftenin bir gününde eve çekilib qapını içeriden bağlayır, heç kimi yanına buraxmır. Nehayet, dördüncüsü, her zaman sehabe Xübeybin şehadetinden söz düşse, qazımız özünden gedir, huşunu itirir, özüne gelenden sonra da zar-zar ağlayır. Onun bu hereketi bizi narahat edir ki, mebada, ruhi pozgunluğu-filan olmasın”.

Ömer ibn Xettab meseleye aydınlıq getirmek üçün derhal Sed ibn Amiri Medineye çağırtdırdı. Qazıya Hims camaatının iradlarını söyleyib, bunlara cavab vermesini istedi. Sed ibn Amir söyledi: “Evvela, heyat yoldaşım ağır yataq xestesidir, uşaqlarım ise kiçikdir, yoldaşıma qulluq eden yoxdur. Ona göre her gün sübh namazından sonra bir müddet evde qalıb

[1] 2 >>