bazardan çıxanda duz satan bir neferle qarşılaşdı, o da öz duzunu satıb qurtara bilmirdi. Razılaşıb çörekle duzu deyişdirdiler. O adam balıqla duzu getirib eve geldi. Düşünürdü ki, özü de, ailesi de balığı duzlayıb yesinler. Balığın qarnını temizlemek üçün bıçaqla yardı, bir de gördü ki, balığın qarnında iki eded iri cevahirat var. Sevincek halda bahalı daşları çıxardı.

Qefilden qapı döyüldü. Qapını açanda gördü ki, bayaq çörek verib balıq ve duz aldığı adamlar onun evini axarıb tapıblar. Onlar çöreklerin her ikisini qaytarıb dediler: “Qardaş, bu çörekler o qeder qurudur ki, ne özümüz, ne de ailemiz bunları yeye bilmir. Sen yeqin ki, ehtiyac üzünden bu quru çörekleri satmağa mecbur olmusan. Çörekleri geri al, sene verdiklerimizi de halal edirik”. Bunu deyib getdiler.
Bir az sonra yene qapı döyüldü. Ev sahibi qapını açıb gördü ki, İmam Zeynül-abidinin (e) xidmetçisidir. Xidmetçi dedi: “Ağam buyurur ki, Allah senin çetinliyini hell etdi. Indi sen de menim çöreklerimi qaytar, çünki bu çörekleri menden başqa yeyen olmaz”.

Hemin adam İmamın çöreklerini xidmetçiye verdi, özü ise cevahiratı satıb borcunu qaytardı, qalan pulla öz güzeranını qurdu.

Ehli-beytin düşmeni olan o biri adam hadiseni eşidende yene aranı qarışdırmağa çalışdı: “Bunlar (imamlar) ne qeribe adamlardır! Başqalarının varlanmasına kömek edirler, amma özleri yarıac-yarıtox yaşayırlar”. İmam bu sözü eşidende buyurdu: “Vaxtile Qüreyş müşrikleri de Peyğembere bu cür irad edirdiler. Deyirdiler ki, O, bir geceye neheng mesafe qet edib Mekkeden Beytül-müqeddese gedir, amma Mekkeden Medineye kimi olan qısa yolu 12 güne başa vurur. Bunlar Allahın işlerini ve Allah dostlarının başına gelenleri anlamağa qadir deyiller. Ucalıq yalnız Allaha teslim olmaqla, Onun müqedderatını qebul etmekle ve Onun buyurduqlarına razı olmaqla elde ediler. Allahın dostları belalara ve çetinliklere sebr ederler, başqalarının buna dözümü çatmaz. Allah bunun evezinde onların bütün isteklerini yerine yetirer, amma onlar da

<< 1 [2] 3 >>