Men 2 il bundan evvel bir qızla tanış olmuşdum.Biz ikimizde eşq oduna qedem qoymuşduq.Ele bir gün olmazdı ki, biz bir yerde olmayaydıq.Artıq o hedde çatmışdı ki, onların da bizim de ailemizde hamı bilirdi.Bir sözle biz qerar vermişdik ki, evlenmeliyik.Lakin, tale yolları menim başıma pis ehvalat getirdi.Belelikle, men xestelendim ve bir hefde evde yatası oldum.Biz evvelce düşündük ki, bu soyuqdeymedir.Lakin tez bir zamanda ne qeder yanıldığımızı başa düşdük.Güneşli tibb merkezinde müayineden keçenden sonra dediler ki, mende leykoz adlanan qan xesteliyidir.Amma müalicesi var.Men bakıda çox hekimlere müraciet etdim.Heç bir hekim meni sağaldacağına teminat vermedi.Belelikle men moskvaya gedesi oldum.Orada men 2 ay ağır veziyyetde bolniçada yatdım.Bu müddet erzinde biz sevgili cananımla her gün zengleşirdik.O, mene ne qeder lazım olsa gözleyeceyini deyirdi.Müalicemin 1-ci kursu başa çatan kimi tez özümü bakıya, yarımın yanına yetirdim.Bir buket gül alıb yanına (instituta) getdim. Lakin getmeyime peşiman oldum.O, "sevirem" deyen cananım meni görende özünü görmemezliye vurub yanımdan keçdi.Ne qeder yaxınlaşdım meni iteliyib yanımdan keçdi.Men aldığım gülleri ezib zibil yeşiyine atdım ve bayırda onu gözledim.Amma, daha sonra özüm özüme kaş gözlemeyeydim dedim.Belelikle mene sevirem, seni gözleyecem deyen hemin gözel 2 ay içinde özüne başqa oğlan tapmışdı.Men onlara yaxınlaşanda o, menim gözlerimin içine baxaraq hemin oğlana "seni sevirem" dedi.Ele hemin günden men ne sevgiye inanmıram, ne de heç kese inanıb, bel bağlamıram.
-=^-^=-