Oğlan : Eslinde bizim hekaye çetinlikle başladı. Men onu çox sevirdim . Amma o yox...Belece illerim onu gözlemekle keçdi. Ümid edirdim, bir gün onun da meni seveceyi ümidi ile yaşayırdım. Ve bele de oldu. Onun sevgisini qazandım. İlk önceleri meni çox sevdiyini deye bilmerem amma sonralar o da sevdi. Hetta zaman keçdikce mene ele gelirdi ki, o meni daha çox sevir. Menim qısqanclığım, ona qoyduğum qadağalar heç ne onu bezdirmirdi. Onun qurduğu xeyalların,arzularını elinden alırdım. Ona yox, buna yox deyirdim... Özümden bezirdim, o bezmirdi. ALLAHA onu qarşıma çıxardığı üçün her an ŞÜKÜR edirdim. Lakin men hisslerimi biruze vere bilmirdim. O yene anlayırdı. Lakin bezen ayrılığı biz de yaşayırdıq. Ayrı ola bilmeyeceyimizi anlayıb yeniden barışırdıq. Ayrılsaq heyatıma davam ederem dediyim halda qarşısında diz çökdüm bağışla deye. O zaman onu itirmek istemediyimi anladım. Ne zaman dizlerim büküldü, ne zaman bu qeder bağlandım heç vaxt bilmedim. Lakin bir gün onu itirdim... Bu defe de barışacağımıza çox emin idim. Çünki, onun meni bağışlamağına öyreşmişdim. Zaman mene düşmen oldu. Her keçen saniye o menden daha da uzaqlaşırdı. Artıq aylar keçmişdi. Onsuzluq heç çekilmirdi. Dinlediyin her ifada sevdiyini tapmaq bu idi yaqin. Ne dinlesem onu xatırladırdı... Bir zamanlar deli kimi hesab soruşduğum şexse indi necesen bele deye bilmirem. Çünki, elinde nişan üzüyünü gördüyüm an o menim üçün bitdi. Ağlımdan çıxmır, qelbimden çıxmır amma heyatımdan çıxdı. Meni terk etdi . . . Eslinde etiraf ede bilmesem de men de günahkaram. Ailem ve sevdiyim arasındakı seçim her şeye son qoydu. . . Çünki, ailem...İndi bitdimi hekayemiz?


Qız : Nece bitdise ele de başlamışdı. Tekterefli başlamışdı. Onu sevmirdim. Amma onun çox sevdiyini bilirdim. Seven sevdirer deyibler. Her keçen gün onu sevmeye başladım. Onunla dünyanın en xoşbext insanına çevrildim.Heç bir qadağası meni qorxutmurdu. Men onun üçün arzularımın üstünden düşünmeden xett çekmişdim.Men artıq öz heyatımı deyil, onun heyatını

[1] 2 >>