Odunçuluqla heyatını qazanan bir şexs vardı. Allaha qarşı qulluq vezifesini yerine yetirer, kimsenin turşuna-şirinine qarışmazdı. Bu zahid adamın yaşadığı kendin yaxınında daha bir kend vardı. Hemin kendin sakinleri dağda müqeddes deye qebul etdikleri bir ağaca tapınar, ondan ümid gözleyerdiler.

Odunçu, bir gün: «Bunların Allah deye tapındıqları ağacı kesib odun edim, bazarda sataraq çörek pulu qazanaram; hem de, bir qövmü Allaha üsyandan qurtarmış olaram» deye düşünerek Allah rizası üçün ağacı kesmeye qerar verdi.

Dağa doğru gederken qarşısına ecaib sifetli murdar bir adam çıxaraq hara getdiyini soruşdu. Odunçu:

- Xalqın Allah deye tapınaraq Allaha üsyan etdikleri ağacı kesmeye gedirem, dedi. Adam, odunçuya:

- Men şeytanım... O ağacı kesmeyine icaze vermirem, deyince zahid odunçu, şeytana çox hirslendi.

Öldürmek üçün hücum ederek yere yıxdı ve üzerine atılaraq xencerini boğazına diredi.

Şeytan odunçuya:

- Ey zahid, sen meni öldüre bilmezsen. Allah mene qiyamete qeder vaxt vermişdir. Lakin gel sen o ağacı kesme, seninle müqavile bağlayaq. Men sene her gün bir qızıl verim, sen de ağacı kesmekden imtina et. Hemde kim ağaca tapınır, günah işleyir senin neyine gerekdi, qızılını götür heyatını yaşa.

Odunçu şeytanın hiylesine uyaraq onu buraxdı. Şeytan odunçuya, axşam yatıb seher oyananda yastığının altına baxmasını söyledi ve razılaşaraq ayrıldılar.

Odunçu ağacı kesmekden imtina edib, evine getdi.. Axşam yatıb seher yastığının altına baxdığında, orada şeytanın söz verdiyi kimi qızılı görüb memnun oldu. İkinci gün geldi. Lakin bu sefer odunçu oyananda yastığının altında qızıl görmedi, şeytan ora qızılı qoymamışdı. Odunçu hirslenerek baltasını götürdü ve dağa ağacı kesmeye getdi. Lakin yolda yene şeytanla qarşılaşdı. Odunçu şeytana yamanca qezeblenmişdi. Gören kimi:

- Seni saxtakarsan, meni aldatdın deyilmi?., deyerek üzerine hücum etdi.

Lakin evvelkinin tam tersine bu defe şeytan odunçunu tutaraq yere yıxdı. Odunçu çaşmışdı. Bu

[1] 2 >>