Sevmek... birine bağlanmaq, ona qarşı derin duyğular hiss etmekdir ve qarşılıqlı olarsa anlam qazanar. Ama birde sevilmek vardır ki, bambaşqa bir duyğudur. Bir yerlerde sizin üçün atan bir qelb ve sizi düşünen birinin olduğunu bilmek gözel duyğudur. Onunla bağlı xeyallara dalmaq ve onun da bele düşündüyünü bilmek...

Ancaq bunları qarşılıqsız yaşamaq üçün sevgini bilmek üçün :

-Biraz hesret gerek, gözlemeyi bilmek gerek...

-Yastığının altında saxladığın yuxusuz gecelerden lazım...

-İçden gelen sevgi ve hesret dolu, içini delib-deşen göz yaşları gerek...

-Bir qeder,belke de daha çox keder ve ümidsizlik...

-Yalnızlıqla dostlaşıb sessizlikle sirdaş olmaq gerek...

-Bir qeder hüzünlü hekaye ve sonunda bir nağıl...

-Ama bitecek bir nağıl....

Eslinde bir müddet sonra bunlara alışar ve ya mecbur olub öyrenersiz ..Bele bir söz vardır:

"Bir insana zorla sevdire bilmezsen özünü, mene inan deye bilmezsen...

O bunu hiss etmirse, tek bir söz söyleye bilersen: "Sen bilersen"... "

Sonunda O'nu unutmağa qerar verer ve xeyli çabalayarsız.

Ama olmaz...Ede bilmezsiniz...Ne görseniz aglınıza o geler, onu xatırladar.. İster inanın ister inanmayın, buna da alışarsınız bir müddet sonra...

Canının sıxıldığı qeder derdli... Gülüşünle qürurlandığım qeder heyatdayam...

Bir damla yaşına axıtdığım irmaqlar kimi ölü...Ağlına geldiyim saniyeler qederdir ömrüm,

Seni düşündüyüm geceler kimi uzun ve sessiz... Gözlerime baxdığın qeder yaxınımdasan...

Sensizlikle söhbetim qeder uzağımda...Yoxluğunla dostlugun kimidir semmiyyetim,

Yalnızlığımla sirdaşlığım qeder içden... Misralara yazdığım qeder gözelsen,

Könlüme fısıldadığım qeder özel...Tökülen göz yaşları qeder deyerlisen mende...

Adın da ebedi olaraq qelbimde...:'(