Sual:
Dünya sevgisi haqqında ferqli qiymetlendirmeler edilir. Bezileri dünya zövqünden başqa bir şey düşünmezlerken, bezileri de dünyanın her cür zövqüne qarşı çıxır, yalnız axiret üçün çalışmaq lazım olduğunu söyleyirler. Bu iki ucun bir orta nöqtesi yoxdurmu?

Cavab:

Resulullah Efendimiz , 'İnsanlar yuxudadırlar, ölünce oyanarlar.' buyurmaqla, dünyanın bu üçüncü üzü ile eylenenlerin qefletini gözelce dile getirmişdir.

Rebbimiz, bu dünya heyatının bir oyun ve eylenceden başqa bir şey olmadığını bize xeber verir (En'am Suresi, 32). Oyunla ancaq uşaqlar eylener, eylence ise ancaq sefehleri temin eder.

İnsan uşaqlıqdan xilas oldumu, defelerle söküb yığdığı oyuncaq evleri buraxar, daimi bir yuva axtarışına keçer. Ve yene insan böyüdümü, onun dünyasında eylencenin yerini iş ve elm alar.

Bediüzzaman Hezretlerinin, 'Bize gösterdiyin nümunelerin, kölgelerin esllerini, menbelerini göster.' duasıyla bu hedisi şerif birlikde düşünüldüyünde bele bir mena üreye gelir: Yuxudakı insan da yeyer, içer. O yemekler, onu yuxuda temin eder. Burada bir kölgenin bir başqa kölgeni doyurması söz mövzusudur. Amma bu adam oyandığında ac olduğunu anlar ve gerçek qidasını axtarar.
Dünya ile eylenen ve heqiqi seadeti unudan insanlar da kölgeyle temin olmaqdadırlar. Bunlar, öldüklerinde oyanacaqlar ve gerçek teminin ancaq Cennetde olacağını haqqıyla anlayacaqlar. Amma çoxu insan üçün artıq vaxt bitmiş, fürset yox olacaqdır.

Allah Elçisi, andla ifade edir: 'Allaha and olsun ki, axirete göre dünya, ancaq sizden birinin barmağını denize salması kimidir. Baxsın baxaq özüne ne dönecek? Barmağı denizden ne getire bilecek?'

Ebedi seadet bir deryadır. Dünya lezzetleri ise barmağı isladan su qeder bir şeydir. Bu yaşlıqda boğulmayan, yüngül bir nemde islaq olmayanlar deryanı tapırlar.