İmam Sadiq (e) buyurur: “Allahın Peyğemberi (s) buyurur: “Ümmetime dörd şeyi sifariş edirem: tövbe edenleri sevsinler, zeiflere rehm etsinler, yaxşı emel sahiblerine kömek etsinler ve günahkarlar üçün istiğfar istesinler”.



Tövbenin esl menası qayıtmaqdır. Quran tövbeni günahdan qayıtmaq kimi qiymetlendirmişdir. Bezen bu kelme Allaha nisbet verilir. Burada ise rehmete qayıtmaq menasını verir. Yeni, o rehmet ki, bendesi günah işletdiyi üçün ondan almışdı. O, itaete qayıtdıqdan sonra ise ona qaytarılır. Ona göre de Allaha Tevvab deyirler. Yeni, rehmete en çox qayıdan.



Bütün İslam alimleri tövbenin vacib olduğunu buyururlar. Quranda bu meseleye defelerle işare edilmişdir: “Ey iman getirenler, Allaha xalis bir tövbe edin, ümid olunur ki, Rebbiniz sizin günahlarınızı örtsün”. (“Tehrim” 8).



Bütün İlahi peyğemberler (e) insanları hidayet etmek üçün vezifelendirilmişdiler, devetlerinin en mühümü tövbe olmuşdur. Çünki tövbe etmeden qelb lövhesindeki günahları silmek olmaz. «Ve ey menim qövmüm, Rebbinizden bağışlanmaq dileyin, sonra Ona teref qayıdın (tövbe edin) ki, size bollu bulud ve yağış göndersin, sizin (cismani ve maddi) gücünüze bir güc de artırsın ve (Ondan) günahkar kimi üz çevirmeyin». (“Hud” 52).



“Buna göre de, Ondan (günahlarınız üçün) bağışlanmaq dileyin, sonra (yaxşı emellerle) Ona teref qayıdın” (“Hud” 61).



«Ve Rebbinizden (keçmiş emellerinize göre) bağışlanmaq dileyin, sonra (saleh emellerle) Ona teref qayıdın. Heqiqeten menim Rebbim mehriban ve (tövbekar bendelerini) sevendir». (“Hud” 90).



Tövbe edenlerin siması.



1. Allahın sevimlisidirler. “Heqiqeten, Allah çox ve tez tövbe edenleri, hemçinin pak olmağa çalışanları sevir”. (“Beqere” 222).



Hezret Peyğember (s) buyurur: “Tövbe edenler Allahın dostlarıdır”.



2. Pislikleri yaxşılığa çevriler. “(Keçmiş durumlarına göre) tövbe eden, iman getiren ve yaxşı işler gören kes istisna olmaqla. Allah onların günahlarını yaxşılıqlara çevirer (gelecekde

[1] 2 >>