Deccal, insanların imanından eden adam. Axır zamanda deccalın de tesiri ile insanlar dinden uzaqlaşacaqlar. Dinin yaşanmadığı cemiyyetlerde merhemet, xoşgörüş, sevgi, hörmet kimi gözel exlaq xüsusiyyetleri yerini; sevgisiz, xoşgörüşsüz, merhemetsiz, eqoist duyğulara verecek.

Etrafınıza baxın; insanların çoxu dözümsüz, sevgisiz, asıq üzlü, kobuddur. Quran exlaqının gereyi olaraq qarşıdakı adama kompliment edib gözel söz deyilmesidir axız zamanlarda bele bir çıxar ya da fitne axtaran oldular. Bütün bunlar şeytanın telqini ve oyunundan başqa bir şey deyil. Şeytan insanların bedbext, ümidsiz, bir-birine düşmen, qısqanc, şübheçi ve menfi olmasını ister. Bu hedefe çatmaq üçün, gözel olan her şeyi sehv gösterir. Bunu ederken de sözde exlaq qaydalarını istifade ve Allahın adı ile aldadar insanları yoldan çıxarar.

Allah ayede, tebliğ ederken qarşıdakı adama; "onlara özleri haqqında tesirli söz de." (Nisa Suresi, 63) buyurur. Nefs teriflenmekden xoşlanar. Meselen qarşımızdakı adam bir qadın ise nefsinin eşitmek istediyi şey gözelliyinin öyülmesidir. Elbette mömin adam terifi temelde Allaha eder. Sözün en gözelini söylemek Allahın emridir. Allah gözel sözü, budaqları göye çatmış bir ağaca benzeder. Sehv sözü ise, kökü yerden qoparılmış, yapışma imkanı qalmamış bir ağaca benzeder.

Meger ki, Allah nece bir nümune vermişdir: Gözel bir söz, gözel bir ağac kimidir ki, onun kökü sabit, budağı ise göydedir. (İbrahim Suresi, 24)

Sehv (murdar) söz ise, pis bir ağac kimidir. Onun kökü yerin üstünden qoparılmış, qerarı (yerinde dayanma, yapışma imkanı) qalmamışdır. (İbrahim Suresi, 26)

Teessüf ki, insanlar şeytanın da telqinleri ile bir-birlerine gözel söz söylemekden çekinirler. Çünki gözel söz söylemek nefsi ezen bir ibadetdir. Qarşıdakı insanın gözelliyini, müveffeqiyyetini, zekasını teriflemek nefse ağır gelir. Bunun sebebi qarşıdakı adama menlik vermek, onun müveffeqiyyet ve gözelliyini Allahdan müsteqil görmekdir. Halbuki mömin yaşadığı heç bir hadiseni ve kesleri

[1] 2 >>