olum.Başımı qaldırıb söymek istedim. Ancaq üzüne baxanda ağlımı qaçıracaqdım….

Bu gözler, bu ses…Bu Sebine idi.Türmede zorladığım qız. O da meni tanıdı ve çantasını elinden yere buraxıb dizlerini yere çöküb ağlamağa başladı. Men onu yaxınlıqdaki parka aparıb söhbet etmek istedim. O mene dedi ki, menim bir qızım var artıq. Dedim bes nece oldu bu? Erinden boşandın? Dedi ki, yox. Türmede doğdum… – Bu sözü meni çox qorxuzdu. Ona türmede toxunan yegane kişi men olmuşdum. Dedim, "yeni?”. Yenisi ise qorxuduğum cavab oldu. Qızın menden olduğunu dedi. Başımı ellerime alıb, saçlarımı ovuşdururdum. Sebine ise elece ağlayırdı. Öz özüne deyirdi ki, uşağıma baxa bilmemeyime göre pula kişilerle yatıram.

Ona dedim ki, qızımı görmek isteyirem. Sebine, çox etiraz edib yalvardı. Ancaq sabah bu parka getirmeyine mecbur etdim. Qızım ile başqa adla görüşecekdim.Ona atası olduğumu demeyecekdim. Bunu evvelceden Sebineye bildirdim.

***
Seher açıldı. Dediyim yere vaxtından tez geldim. Gözledim…Gözledim… Sebineni uzaqdan gördüm. O yalnız gelirdi. Sebineye salam vermemiş dedim ki, qız hardadı. O mene dedi ki, mağazaya girib ve indi gelir. Uzaqdan Tamaranı gördüm. Bu parkdan keçirdi ve menle Sebineye yaxınlaşdı. Qeribe olmuşdu o da. Gelib düz qarşımızda dayandı. Sebine dedi ki, " BU DA MENİM QIZIM”.

***
Birinci başım herlendi, sonra nefes ala bilmedim ve sonra özümden keçdim. Gözlerimi açanda ürek dispanserinde idim. İnfarkt keçirmişem, hekimlerin dediyine göre. Başımın üstünde oğlum var idi. Bir hefte o mene baxıbmış. Her defe gözlerimi açanda Sebine ile Tamaranı xatırlayıram ve özümden keçirem. İndi bildiniz menim nece bir insan olduğumu?! İyirmi il bundan evvel bir qız zorladım, xeberim olmadan o hamile qalıb ve her şeyin üzerinden iyirmi il keçib. Men bir qız sevdim ve hamile buraxdım. Sevişdiyim qız öz qızım imiş…

Menim yerimde siz olsanız ne edersiniz?! Bilirem ki, menim etdiyimi edersiniz. Çünki heç kim bu günahla yaşaya bilmez. Hal-hazırda siyirmeden dövletin verdiyi

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>