Iki il evveledek heyatında her şey başqa cür idi.Xoşbext olmaq üçün sebebleri o qeder çox idi ki...Sevdiyi qızla uzun mübarizeden sonra aile qurmağa nail olmuş, bu sevgiden dörd övladı dünyaya gelmişdi.İki oğul ve iki qız atasıydı Azad.Heyat yoldaşı Aygül evdar qadın idi.Onun işi evde uşaqların terbiyesile meşğul olmaq ve eri işden qayıdınca onu mehriban, xoş üzle qarşılamaqdan ibaret idi. Hele onun ev işlerinden, uşaqların decelliyinden şikayetlendiyini de eşiden olmamışdı.Mehriban aile idiler. Azyaşlı uşaqların her birinin arasında bir, ya iki yaş ferqi olardı.Sonbeşikse hele körpeydi.Atasının adını vermişdi sonbeşiyine Azad..Heyat yoldaşı Aygülle bir sinifde oxumuşdular.Onların eşq macerası mektebli iken başlamışdı.Azadgilin ailesinin maddi veziyyeti yaxşı olmadığı üçün Aygülgile elçi getmeye hazır deyildiler.Orta mektebi bitiren kimi sevdiyi qıza çox yerden elçiler gelmeye başladı.Aygülün atası Oruc kişinin gelen elçilerden birini gözü tutub “He” cavabı vermek isteyirdi ki, Azad bundan duyuq düşdü ve ele böyük elçilik günü Aygülü qaçırdı.Heç qızın xeberi de yox idi Azadın bu “qaçırma planı”ndan.Onun üçün gözlenilmez olsa da özünün de üreyinden olmuşdu.Yaşları resmi nigaha düşmeyen bu iki gence el adetiyle Azadın valideynleri toy etdiler.İnsafen Oruc kişi de onlara mane olmadı.Merdimazarlıq edib polise de şikayet etmedi..Belke de öz gencliyini xatırladı.Axı o da bir zaman Aygülün anası Zerrintacı qaçırmışdı..
Övladlarını çox sevirdi.Böyük uşaqlar dörd yaşlı ekizler Salehle Taleh idi.Ortancılı, iki yaşlı qızı Leyla, atasının adını daşıyan sonbeşikse Murad idi.Qırxı teze çıxmışdı..Sekkizinci sinifden çıxıb peşe mektebinde oxuduğu vaxtdan zehmete alışıq idi Azad.Elinin zehmetile ailesini dolandırardı.Gecesini gündüzüne qatıb işleyirdi ki, ailesinin heç neye ehtiyacları olmasın.Elektrik idi.Pis dolanmırdılar..Son günlerde ise Azadı çox fikirli görürdi Aygül.
-Sene ne olub Azad.Niye fikirlisen?
-Yox.Fikirli deyilem.Sadece çox yorğunam.Uşaqlar da
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç