Biz hamımız demek olar ki, bir
aile kimi her gün yazdığımız
hekayeleri , maraqlı xeberleri
bir-birimizle paylaşırıq. Bu gün
ise sizinle tesirli bir hekayeni
paylaşmaq isteyirem. Çünki bu
hekayeni dinlediyim vaxtdan
bu günedek unuda bilmirem.
Keçmiş zamanlarda xoşbext
bir aile yaşayırdı . Bu ailede
derin sevgi , qarşılıqlı
mehebbet, hörmet, aile seadeti
ve ailenin möhkem olmağı
üçün tükenilmez deyerleri var
idi. Amma onların üreyinde bir
sıxıntı mesken salmışdı . O da
onların neçe illerden beri övlad
üzüne hesret qalmaları idi.
Onlar bilirdiler ki, övladsız
onların evlerinin direyi , ağacın
körpe budağıdek dözümsüz
olacaqdı. Çoxlu dualardan ,
nezir-niyazlardan sonra allah
onları yada saldı . Onlara gözel
bir qız uşağı bexş etdi. Bu
körpe o qeder gözel , şirin idi
ki, sanki bir meleye benzeyirdi.
Onun dodaqları , yanaqları lale
gülü tek al qırmızı renge
boyanmışdı . Gülüşleri ise al-
elvan bahar çiçeklerini
xatırladırdı . İri qara gözleri
meftun edici bir hissler insana
bexş edirdi . Nurlu siması etirli
benzersiz baharı canlandırırdı
insan gözünde . Valideynleri
ona böyük sevgi besleyirdi .
Onu göz bebeyi kimi bütün
derd-belalardan qoruyurdular .
Çünki bu körpe onların yegane
xoşbextliyi ve sevinci idi . Bax
bele naz-neymetle valideynleri
onu 5 yaşına çatdırdı.Fesillerin
en gözeli olan bahar feslinin
may ayında , anası onun uzun
qara saçlarına rengbereng
bezekli lentler bağlayıb , onu
her gün gezmeye
aparırdı.Onun ferqli bir
şıltaqlığı var idi. Her defe
gezintiye çıxanda
valideynlerinin gözlerini
yumdurub, men gizlenim siz
meni tapın sevimli oyununu
oynayardı . Özü de may
çiçeklerinin arasında gizlenerdi.
Onun elvan lentleri may
çiçeklerine benzediyi üçün onu
tapmaq çetin olurdu.
Valideynlerinin onu
tapmamasını görüb, may
çiçeklerinin arasından çıxıb
men burdayam! Deyib gülerdi.
Günlerin bir günü sağalmaz bir
xesteliye düçar oldu .
Valideynleri dünyanın her bir
yerinden hekimlere müraciet
etdi . Amma
cox pis oldume bu ne yaaaa
Cox tesirlendim,hedda agladimda.
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç