bunların heç biri
ona xeyir etmedi. Valideynleri
her gün onun çarpayısının
başında oturub onun tezlikle
sağalmasına ümid edirdiler. Bir
gün körpe titrek elleri ile
anasının elini sıxıb dedi: -
Ana ,men sağalsam sen meni
yene gezmeye aparacaqsan ?
Axı men bizim sevimli
oyunumuz üçün çox
darıxmışam . Anası nazik
kederli sesle ona cavab verdi: -
Sen sağalsan men seni neinki
may çiçeklerinin , dünyanın en
gözel gezintili yerlerine
aparacağam. Körpe anasının
üzüne gülümseyerek, gözlerini
ebedi yumdu . Sanki bu an bu
ailenin xoşbextliyi ,
sevinci ,evlerinin nuru bu
körpe ile bir yerde
bitdi.Valideynleri onun
ölümünden sonra, her gün
may çiçeklerinin yanına gelib ,
qızlarının etrini bu çiçeklerden
alırdılar . Onlara ele gelirdi ki,
her defe olduğu kimi o,
gizlendiyi may çiçeklerinin
arasından çıxıb men burdayam
deyib gülecek. Amma teessüf
ki, bu çiçekler onu ömürlük
gizletdi . Bu körpe özünden
valideynlerine tek bir xatire ve
teselli may çiçeklerini saxladı .
Onlar öz körpe balalarını
xeyallarında may çiçeklerinin
arasında yaşatdılar.
Valideyinleri her defe
qızlarının mezarının ziyaretine
may çiçekleri ile gelirdiler. Sen
yoxsan , sen yoxsan biz indi
bildik. Soyuq mezarını öpmeye
geldik. Dünyada seninçün biz
yaşayırdıq. Sen deme hesretdi
yer de seninçün.
cox pis oldume bu ne yaaaa
Cox tesirlendim,hedda agladimda.
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç