su vererken öz meneviyyatı, insanlığı, Peyğember övladının exlaqına yaraşan bir hereket etdi. Çünki o, mesum bir şexsiyyet idi ve her iki dünyada Rebbinin razılığını qazanmaqdan başqa bir meqsedi yox idi. Suyun qarşısını keserek Peyğember balalarını, İmamın sehabelerini susuz qoymaq ise zülmkarlara - Yezid qoşununa xas olan bir xüsusiyyet idi.
Belelikle, çetinlik, ezab-eziyyet, meşeqqetle dolu 9 gün arxada qaldı. Meherrem ayının 9-u Kufe ordusu İmam Hüseyne ya teslim olaraq Yezide beyet etmeyi, ya da döyüşmeyi teklif edir. İmam Hüseyn şehid olmağı Yezid kimi bir şerefsize beyet etmekden üstün bildi ve "Bizim kimiler Yezid kimilere beyet etmez" deye buyurdu. İmam geceni yaxınları ile birlikde ibadet etmek üçün qoşundan bir günlük möhlet isteyir. Sehabeler geceni seheredek namaz qılır, dua edir, bir sözle Allahı zikr etmekle başa vururlar.
Aşura günü (Meherremin 10-u) zahiren iki müselman deste qarşı-qarşıya dayandı. Her iki terefden "Allahu Ekber" sedaları ucalsa da, destelerden biri İslama xeyanet ederek ziyana uğrayanlar, digeri ise Peyğemberin haqq yolunun keşiyinde dayananlar idi. Bir terefde Allah aşiqleri öz sevdikleri Allaha sevgilerini beyan edir, diger terefde ise İslamın heqiqi prinsiplerine qarşı çıxaraq Peyğember ailesini qetle yetirmeye hazır olan münafiqler destesi dayanırdı...
Döyüşden evvel İmam Hüseyn son defe olaraq Peyğemberin ebasını geyinib düşmene teref yollandı ve özünün son xütbesini oxudu. Ümumiyyetle, İmam oradakılara bir neçe defe xütbeler demiş, Yezid hakimiyyetinin bütün İslam dünyası üçün bir leke olduğunu xatırlatmışdır, onları zülme baş eymemeye, edaletli olmağa ve haqqı batile qurban vermemeye çağırmışdır. Bu xütbeden sonra kufelilerin tanınmış serkerdesi olan Hürr yanlış yolda olduğunu anlayır. O, öz emelinden peşman olaraq İmam Hüseyn terefine keçir ve bu döyüş meydanında ilk şehid de ele Hürr Riyahi olur.
Döyüşün tefsilatı barede uzun-uzadı danışmaq istemezdik. Bu haqda tarix kitablarında geniş behs olunur. Sadece qeyd

<< 1 2 [3] 4 >>