Merac gecesinde Allah-Teala Peyğembere(s) buyurdu:

Ya Ehmed, kaş ki, aclığğın, sükutun, xelvetin ve onların tesirlerinin şirinliyini bileydin! Dedi: Ya Rebbim, aclığın tesiri, izi nedir? Buyurdu: "Hikmet, qelbi qorumaq. Mene yaxınlıq , daimi qem ve hüzn, xalq arasında en az yükü olmaq, haqq söz ve dolanışığın çetinliyine ve asanhğına laqeyd olmaq."

Ya Ehmed, Menim bendem mene ne vaxt yaxın olduğunu bilirsenmi? Hezret dedi: "Bilmirem, ey menim Rebbim! Allah buyurdu: "Bendem ac halda ve ya secde halında olarken mene yaxın olur."

İnsan maksimum kamala teref ve ebediyyete qovuşmaq üçün yaradılmışdır. Bunlara çatmaq üçün insanın qarşısında dörd şert vardır. Merac hedisinde ona da toxunulur. İnsan bu dörd şerte emel ederse, Allah onları Cennete qovuşdurmağa zemanet vermişdir.

Bu şertlerden ikisi zahiri üzvlere (yeni ağıza ve qarına), diger ikisi ise qelbi ve batini işlere bağlıdır ki, onlardan biri menfilik bildirir, yeni şeytan vesvesesini qelbden kenarlaşdırmaq, ikinci şert ise müsbetdir - yeni özünü daima Allah qarşısında hiss etmek. Elbette, zahiri şertlere emel etmek batini şertlere nisbeten asandır. Çünki batini şertlere emelin çoxlu seylere ve çalışmalara ehtiyacı vardır.

Qaydaya esasen dili çox danışmaqdan ve qarnı çox yemekden qorumaq şeytanla mübarize yollarından biridir. Baxmayaraq ki, şeytanın teleleri bu ikisi ile bitmir, lakin bu ikisi şeytanın en böyük aletleridir. Çünki qarnını nezaretde saxlamağı bacaran adam şehvetini de nezaretde saxlaya biler, dilini qoruya bilen adam gözünü ve qulağını da qorumaqda çetinlik çekmez.

Agahlığın şüur ve derki, qelbin hüzurunu insandan redd eden en böyük amil qarının toxluğudur. İnsan dolu qarınla fikirleşe, mütalie ede ve namazda hüzuri-qelb elde ede bilmez. Bu mesele tecrübe ile sübut olunmuşdur. Ona göre ge, bu söz meşhurdur.

"Toxların ibadeti mestlerin yağlı dilini işe salmalarına benzeyir."

Qarın dolu olarken insan xüsusiyyetlerinden olan derk ve agahlıq

[1] 2 3 >>