qelbini bürüyen sevinc onun bu defeki müharibe arzusunun şehadet sevdasına yaxınlaşması sevinci ile birlikde telesdi. O Elinin (e) qoşunu ile birlikde seherin açılmasını gözleyir, amma hemişekinden ferqli sevinc içinde…
Seher iki qoşun qarşıqarşıya durdu. Öz emellerinde ifrata varan qoşunu Eli (e) qelb ağrısı ile izlerken "And olsun Allaha ki, bu tayfadan doqquz nefer bele qalmayacaq ve bizim qoşundan doqquz nefer bele şehid olmayacaq" buyurdu. Belece açılan sabah, Eli (e) qoşunu ile zahiren müselman olan diger qoşun qarşı-qarşıya durdular. Eli (e) ifrata varmış qoşuna son defe tövbe etmek üçün imkan vererek yazılı hökm hazırladı. Burada nehrevnlıların öz emellerinden el çekerek geri, everine qayıtmaları eks olunurdu.
Qerar hazırlandı. Bu hökmü aparan her kes nehrevanlılar terefinden şehid olacağı şübhesiz idi. Eli (e) haqqa devet eden hökmü eline aldı ve Malik Eşter Nexeyini yanına çağırıb buyurdu: "Ya Malik! Qoşunda Süleyman adlı bir şexs var. Onu çağır, O Allahından istediyi şehadeti Allah ona mübarek qerar vermişdir. Hökmü o aparacaq."
Budur o yene cüsselidir. Yanına taqetsiz düşen qolları Süleymanın sinesine asılan Eli (e) hökmünü kafir qoşuna çatdırmaqda manie deyil. O heyatının en böyük arzusu gerçekleşen mübariz islam esgeri, bir neçe saniyeden sonra ise Şehadet zirvesinin terlanıdır. O inamla addımlayır, üzünde tebessüm, gözlerinde inam. Ve düşmen terefin ox yağışı.
Süleyman dayandı. Onun taqetsiz qollarından Allah Resulunun özü tutdu, Süleymanı özüne döğru çekib tebessüm etdi ve "Şehidliyin mübarek ey Süleyman"-dedi.
O, nehrevan müharibesinin ilk şehidi oldu.
»Oxu zalına keç