Hezret çox zeif, elden düşmüş bir şexs kimi canlanır. Halbuki eslinde heç de bele olmamışdır. Çünki dördüncü imam ancaq Kerbelada, özü de çox qısa müddetde xeste olmuşdur. Kerbela hadisesinden sonra ise sağalmış ve texminen otuz beş il sağlam durumda fealiyyet göstermişdir. Şübhesiz ki, o Hezretin Kerbela hadisesindeki müveqqeti xesteliyi Allahın bir mesleheti olmuşdur. Bele ki, İmam (e) bu vasite ile cihad vezifesinden azad olmuş, (5) müqeddes vücudu Yezidin menfur nökerleri terefinden qetle yetirilmek tehlükesinden amanda qalaraq, imamet xetti davam etmişdir. Eger İmam Seccad (e) Allahın mesleheti ile Kerbela vaqeesi zamanı xestelenib çox zeiflemiş duruma düşmeseydi, cihadda iştirak edecekdi. Bu teqdirde de atasının başqa oğul ve dostları kimi şehid olar ve belelikle de imamet nuru birdefelik sönmüş olardı. Sebt ibn el-Cuzi yazır: “Eli ibn Hüseyn(e) (imam Seccad) xeste olduğu üçün öldürülmedi.”6

Mehemmed ibn Sed yazır: “Eli ibn Hüseynin (e) o gün (Aşura günü) atası ile olan zaman iyirmi üç, ya iyirmi dörd yaşı var idi. Onun o vaxt azyaşlı uşaq olduğunu söyleyenler tamamile esassızdırlar. O, hemen gün xeste olmuş, buna göre de döyüşde iştirak ede bilmemişdir.”7 Mehemmed ibn Sed hemçinin qeyd edir ki, lenetlik Şimr İmam Hüseyni (e) qetle yetirdikden sonra imam Seccadın (e) üstüne geldi. O, xestelenib yataqda yatmış idi. Şimr dedi: “Bunu öldürün.” Onun yanındakılardan biri dedi: “Subhanellah! Xeste olan ve heç döyüşde de iştirak etmeyen bir genci öldürek?” Bu zaman Ömer ibn Sed gelib dedi: “Bu xestedir, onunla işiniz olmasın.”8
Şeyx Müfid Yezidin ordusunda iştirak etmiş Hemid ibn Müslimin dilinden revayet edib deyir: “(Aşura günü) Eli ibn Hüseynin çadırına yetişdik. O, berk xeste idi ve yataqda yatmışdı. Şimr bir neçe neferle onun yanına geldi. Yanındakılar Şimre dediler: “Bu xesteni öldürmürsen?” Men dedim: “Subhanellah! Uşaqları da öldürürsünüz? Bu ki, bir gencdir, özü de xestelik onu elden salıb.” O qeder bu cür sözlerden dedim ki, axır onları onu öldürmek

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>