BİSMİLLAHİR-REHMANİR-REHİM
PEYĞEMBER AĞLAYIBMI?

Sonuncu imamımız hezret Sahibezzamanın (ec.) qeybde olduğu uzun müddetli qeybeçekilme dövrü fitne-fesadların, dini etiqad ve emellere yönelmiş şübhelerin yayıması ve beşer tarixinde indiyedek misli görünmemiş ilahi imtahanlar dövrüdür. Hedislerimizde dövrünü yaşadığımız axırezzaman dövrü çox qorxulu xüsusiyyetlerle beyan olunmuşdiur. Beyan edilmişdir ki, bu dövrde dinde sabitqedem qalanlar çox az olacaq, müselmanların ekseriyyeti ve etiqadlı-imanlı insanlar öz yollarını azacaqlar.

İmam Mehdinin (ec.) zühurunden evvelki axırezzaman dövründe müselmanların üzleşeceyi en böyük fitnelerden biri etiqdlara yönelmiş şekk-şübhelerdir. Bununla da iki qrup-hidayet olmuşlar ve yolunu azmışlar şeffaf suretde bir-birlerinden ayrılacaqlar.

Buna esasen, eziz möminlere tövsiye olunur ki, qarşılaşdıqları etiqadi ve emeli şübheleri münasib yollarla araşdıraraq, öz imanlarını zühura kimi düzgün şekilde qorusunlar.

İndi ise, tarixçi alim, Ellame Eskerinin müellifi olduğu, çox tebii ve insani bir iş olan dünyadan köçenlere ağlamaq barede olan meqaleni diqqetinize çatdırırıq.
1.Peyğemberin (s) Sed ibn Übadenin xestelenmesine ağlaması:
Allahın Resulu (s) buyurdu: "Xettab oğlu! Onlarla işin olmasın, çünki derdleri teze, gözleri yaşlı, canları müsibete düçar olubdur" ("Müsned"i-Ehmed, 1/273, 408 ve bu mezmuna yaxın, s. 333).


Müslimin "Sehih" kitabında Ebdüllah ibn Ömerden neql olunan revayetde o, deyir: - Sed ibn Übade xestelenmişdi, Allahın Resulu (s) ona baş çekmek üçün Ebdürrehman ibn Övf, Sed ibn Ebi Veqqas, Ebdullah ibn Mesudla birlikde onun görüşüne getdiler. Onun yatağına yaxınlaşdıqda bayıldığını gördüler (huşunu itirmişdi). Peyğember (s) buyurdu: -O, dünyasını deyişibdir? Dediler: -Xeyr, ey Allahın Resulu (s). Peyğember ağladı. Camaat onun bu halını görüb ağlamağa başladı. Buyurdu: -Eşitmeyibsiniz ki, Allah ağlar göz sahibine ezab vermez, hemçinin kederlenmiş şexse de. Lakin buna göre – eli ile diline işare edib –

[1] 2 3 ... 10 >>