ezab edecek ve ya bağışlayacaq" ("Sehih" Müslim, Kitabul-cenaiz, 636).
2. Peyğemberin (s) öz övladı İbrahim üçün ağlaması

"Sehih"-Buxari, "Sehih"-Müslim, "Sünen"i-ibn Davud ve "Sünen"i ibn Macede (bu kitablarda) Enes ibn Malikden neql olunan revayetde o, deyir: - Allahın Resulu (s) ile eve daxil olduq… İbrahim can verirdi. Peyğemberin (s) gözlerinden yaş axmağa başladı. Ebdürrehman ibn Övf dedi: -Ey Allahın Resulu! Siz de…!?

Peyğember (s) buyurdu: "Ey Övfun oğlu. Bu bir rehmetdir". Sonra elave etdi: "(Düz görürsen). Gözler giryandır, qelb de kederli. Lakin, qetiyyen - Tanrını razı salacaq şeyden savayı bir söz dilimize getirmerik. Ey İbrahim, heqiqeten senin ayrılığın bizi kederlendirdi" ("Sehih"i Müslim, 4/1808; "Sünen"i-İbn Davud, 3/193; "Sünen"i-İbn Mace, 1/ 507; "Sehih"i-Buxari, 1/158).

Bu revayet "Sünen"i-İbn Macede bele yazılıb: -Enes ibn Malik deyir: - Ele ki, Allahın Resulunun (s) oğlu İbrahim canını tapşırdı, Peyğember (s) orada olanlara dedi: "Onu hele kefene bükmeyin, qoyun (son defe olaraq) onunla görüşüm". Sonra onun balışına yaxınlaşıb, ona teref eyilerek ağladı ("Sünen"i ibn Mace, c 1, seh. 473, Cenaiz kitabı).

"Sünen"i Tirmizide bele neql olunur: -Cabir ibn Ebdüllah deyir: -Peyğember (s) Ebdürrehman ibn Övfun elinden tutub onunla birlikde oğlu İbrahimin yastığına yaxınlaşdı. Canverme halında olan uşağı qucağına alıb dizinin üstüne qoyaraq ağlamağa başladı. Ebdürrehman ibn Övf dedi: -Siz ağlayırsınız? Meger siz deyildinizmi bizi ağlamağa qoymayan?! Peyğember (s) buyurdu: "Xeyr, men iki destenin, günahkar axmaqların ve sefehlerin ahu-feğan ve feryad etmesinden çekindirmişdim sizi. Çünki, onlar müsibet gördükde, üzlerini ve yaxalarını cırır, şeytani naleler çekirler" ("Sünen"i Tirmizi, 4/ 226, "Cenaiz" kitabı).
3. Peyğemberin (s) öz nevesi üçün ağlaması

"Sehih"-Buxari, "Sehih"-Müslim, "Sünen"i-ibn Davud ve "Sünen"i-Nisaide revayet edirler: Peyğemberin qızı o cenaba xeber gönderdi ki, - Bize gelsin, oğlum elimden gedir. Peyğember durub

<< 1 [2] 3 4 ... 10 >>