25-ci bab, 4/226 ve 227; "Müvette"i-Malik, 1/234, Kitabul-cenaiz).

İmam Nevevi (Hicri 676 ilde vefat edib) "Sehih"i-Müslimin şerhinde Peyğemberin (s) ağlamağı qadağan etmesi barede olan revayetleri haqqında deyir: - "Bu revayetler tekce Ömerden ve oğlu Ebdüllahdan gelen revayetdir. Aişe onları inkar edib, bunu ikisinin unutqanlığı ve sehvi kimi izah etmiş, bu sözü Peyğemberin (s) demesini inkar etmişdir" ("Sehih"i-Müslimin şerhi; İmam Nevevi, 6/228, Kitabul-cenaiz).
ALLAHIN RESULU (S), ÖMERİ AĞLAMAĞI QADAĞAN ETMEKDEN ÇEKİNDİRİR

Selemet ibn Ezreq deyir: "Ebu Hüreyrenin bele demesini eşitdim: –Peyğemberin (s) qohumlarından biri dünyasını deyişdi, qadınlar toplaşıb onunçün ağlamağa başladılar. Ömer qalxıb, onları susdurub ve oradan qovmağa başladı. Peyğember (s) buyurdu: "Ömer! Onlarla işin olmasın, çünki gözler yaşlı, ürekler müsibete düçar olmuş ve sine dağları tezedir".

"Müsned"i-Ehmed de Veheb ibn Keysan Mehemmed ibn Emrden revayet edir: - Selemet ibn Ezreq Ebdüllah ibn Ömerle bazarda eyleşmişdiler. Bu zaman bir deste adam ellerinde cenazeni ağlaya-ağlaya oradan keçirdiler. Ebdüllah ibn Ömer bu hereketi xoşagelmez hesab edib onları susdurmağa başladı. Selemet ibni Ezreq ona dedi: - Bele danışma! Çünki men özüm şahidem ve Ebu Hüreyreden de eşitmişem ki, -Mervanın qohumu olan bir qadın canını tapşırmışdı, Mervan ise emr vermişdi ki, ölene ağlayan qadınları qovsunlar. Cenazenin yanına gelen Ebu Hüreyre dedi: - Ey Eba Ebdülmelik! Onlardan el çek, çünki, (bir vaxt) Peyğemberin (s) qarşısından cenaze aparırdılar, men ve Ömer ibn Xettab da o Hezretin (s) yanında idik. Ömer ağlayaraq cenazenin yanı ile geden qadınları qovmağa başladı. Allahın Resulu (s) buyurdu: "Xettab oğlu! Onlarla işin olmasın, çünki derdleri teze, gözleri yaşlı, canları müsibete düçar olubdur" ("Müsned"i-Ehmed, 1/273, 408 ve bu mezmuna yaxın s. 333)
BU REVAYETLERİN MÜQAYİSESİ VE ALINAN NETİCE

Birinci hisseye aid olan revayetler isbat etdi ki, ağlamaq – ister can veren adam üçün, yaxud

<< 1 ... 7 8 [9] 10 >>