vefat etmiş adam üçün, isterse de, şehid, ya qeyri şehid qebri üçün olsun – Peyğemberin siresinden (davranışlarından) hesab edilir.

İkinci qisme aid revayetler sübut etdi ki, Allahın Resulu (s) şehid övladına (nevesi) (Hüseyne (e)) ağlayıbdır. Bu isbat, o Cenabın (s) Hüseyne (e) ağlamasını evvelki hisseye bağlayır, belelikle, ikinci de Peyğemberin (s) sire ve sünnesinden hesab olunur.

Üçüncü qism revayetler isbat etdi ki, Peyğemberin (s) ölülere ağlamağı qadağan eden revayetleri yalnız ikinci xelifenin özü ve oğlu Ebdüllaha aiddir. Aişenin ve diger sehabelerin bu sözü tekzib etmesinden bu neticeni alırıq: -İkinci xelife ile oğlu Ebdüllahın, "Peyğemberin (s) meyyite ağlamamaq barede qadağası" olan revayet sehv ve yanlışdır.

Buna göre de, ölüm ayağında olan, vefat etmiş şexs üçün ve yaxud da ölünün qebri üste ağlamaq Peyğemberin (s) sire ve sünnesindendir. Demeli, İmam Hüseyne (e) ağlamaq da Peyğember (s) sünnesinden hesab olunur.

<< 1 ... 8 9 [10]