Qiyamet qopmuşdu. Qeyri-adi bir izdiham vardı. Her yer insanlarla dolu idi.
Kimisi çaşqın-çaşqın etrafına baxır, kimileri yerde diz çökerek başını ellerinin arasında gizleyirdi.
Sanki üreyi yerinden çıxacaqdı, soyuq ter basmışdı...
Dünyada iken qiyamet, sorğu-sual ve terezi haqda çox şey eşitmişdi....
Ancaq mehşer meydanını bele dehşetli tesevvür etmirdi...
Hamını sırayla oraya getirdiler.Sorğu-sual başlandı.Növbe onunki idi...
Her suala cavab verdikce teri sel kimi axırdı.Uzun süren hesabdan sonra hökm oxundu...
Hökmü eşidende dehşete geldi. "Cehennem!"
Qışqırdı: Ola bilmez! Men ömrüm boyu REBBime itaet etmişem. Axı menim yerim "Cennet"-dir...
Bes menim oruclarım, namazlarım, zekatlarım?!
Birden 2 melek geldi ve onu iteleyib cehenneme atdılar.O artıq alovun qarsalayıcı istisini üz-gözünde hiss edirdi...
Qefleten ağsaqqallı, nurani bir qoca peyda oldu. Elini uzadıb, onu cehennemden çıxardı.
O, çıxarken rahat bir nefes aldı, üst-başını çırpdı...
REBBine: "Ey REBBim! Sen merhemetlilerin en merhemetlisisen"- deye şükür etdi..
Sonra qocadan soruşdu: Sen kimden?
-Men senin namazlarınam..
-Bes ne üçün evvelceden deyil de, men cehenneme düşenden sonra geldin?
-Yadındamı, sen hemişe meni axıra saxlayırdın?...
Birden ter içinde oyandı, "Çox şükür yuxu imiş"..
Azan oxunurdu, İşa namazını qılmaq üşün ayağa qalxdı...