Qoxu ve iyleme ile adamın cinsi gerginliye çatması menasını verir. Bir çox heyvanın yoldaşlarını çox uzaqlardan qoxusundan tanımalarına qarşılıq alim Albert Moll, insanlarda qoxu duyğusunun ancaq keslerin bir-birini istemelerinden sonra tesirli olduğunu ireli sürmüşdür.

Normal evlilikler insanların bir-birlerini iylemesinin sonunda meydana gelmezler. Kişi olsun qadın olsun insanların yoldaşlarını seçerken ilk planda istifade etdikleri orqan burun deyil, göz ve qulaqdır. Lakin qarşıdakı insanın yaxşı iy vermesi de göz ve qulaq yolu ile elde edilen melumatları tesdiqleme istiqametinde tesirli olar.

Heyvanlar hirslilik zamanlarında cinsi hormonların tesiri ile, qarşı cinslerini cinsi istiqametden xeberdarlıqçı olan qoxu maddeleri ifraz ederler. Bu maddelere feromon adı verilir.

Elmi araşdırmalar iki növ feromon olduğunu ortaya çıxarmışdır:
1 - yoldaşları cinsi istiqametden xeberdar edenler,
2 - cinsleri ayıranlar, yeni eyni növden dişi ve kişileri çekenler.

Müxtelif canlı növlerinin ifraz etdiyi cinsi cazibe maddelerin kimyevi strukturları az qala bir-birinin eynisidir. Eger canlıları bir-birlerine yaxınlaşdıran yalnız qoxu duyğusu olsaydı it ve pişiklerin, inek ve atların bir-birlerine hücum etmeleri lazım idi. Lakin bu veziyyeti cinse xüsusi feromonlar önleyer. İnsandakı qoxu hiss etme duyğusu daim çox hessasdır. Lakin çox tez yorulur. Bu insanın etrafındakı qoxulara çox tez alışması menasını verir.

İnsanın gövde ve cinsi qoxuları geyimlerin kömeyi ile deyişdire bilir. Serbest olaraq buxarlaşa bilmeyen qoxular deri üzerinde ve geyimde qalır. Qoxu murdar qoxu halını ala biler. Bunun xaricinde insanın burnu, metbex, iş yeri, tütün ve etir kimi gündelik qoxular sebebinden tebii, gövdesel ve cinse! qoxulara qarşı olan hessaslığını itire biler.

Lakin bütün bunlara baxmayaraq cinsi qoxular insan heyatında ehemiyyetli bir rol oynayarlar. Fransız farmakoloqu Guillot bunu isbat etmişdir. Bu elm adamı 1958 tarixinde "Journal da Psychologie" adlı jurnalda

[1] 2 3 >>