Adam yorğun-arğın eve qayıdır.Görür ki,beş yaşındakı uşağı qapının qarşısında onu gözleyir.Uşaq atasından:"Ata bir saatda ne qeder pul qazanırsan"-deye soruşur...Onsuz da eve yorğun gelen adam hirsle:"Senlik deyil"-deyir.Uşaq:"Atacan,noolar,bilmek isteyirem"-deye tekid edir.Atası:"Bu senin üçün vacibdirse deyim,saatda 20 manat qazanıram"-deye cavab verir. Bunu eşiden uşaq atasından:"Yaxşı,mene 10 manat borc verersenmi"-deye soruşur.Adam emellice esebleşir:"Menim senin axmaq oyuncaqlarına veresi pulum yoxdur.Get yat"-deyir.Uşaq sessizce otağına çıxıb qapını bağlayır.

Aradan bir saat keçir,sakitleşen ata niye borc istemeyinin sebebini uşağından soruşmadığını fikirleşir,"Belke de heqiqeten lazım idi" deyir öz-özüne.

Uşağın otağına qalxır,qapını açıb görür ki,uşaq hele yatmayıb."Al sene 10 manat verim.Bayaqkı esebiliyime göre meni bağışla.Ancaq bu gün çox yorulmuşdum ve esebileşmişdim".

Uşaq sevincinden yere-göye sığmır,atasını öpür ve ona teşekkür edir.Tez eyilib yastığının altında saxladığı diger ezik pulları çıxarır.Yavaşca pulları sayır.Atası tez esebleşir:"Senin pulun var imiş ki,menden niye istedin ki,"-deye soruşur.Uşaq:"Pulum var amma çatmırdı"-deyir

Xecaletle atasının sifetine baxır,elindeki pulları atasına uzadaraq soruşur:"Bax,burada 20 manat pul var.İndi bir saat vaxtını ala bileremmi?"