Biri her gece qalxıb ALLAHı xatırlayır, Ona dua ederdi..
Şeytan ona dedi:
- Ey davamlı ALLAHı anan adam! Bütün gece ALLAH deyib çağırmağına, yalvarmağına qarşılıq seni buyur eden varmı ki?
Sene bir tek cavab bele gelmedi, daha ne zamana qeder bele yalvarıb dua edeceksen?
Adamın könlü qırıldı, başını yere qoydu ve hüzn içinde yatdı..
Yuxusunda ona bele deyildi:
-- Özüne gel oyan! Niye duanı, zikri buraxdın? Niye yoruldun?
Adam:
- 'Buyur' deye bir cavab gelmir ki.. Artıq qapıdan qovulmaqdan qorxuram, dedi..
Bunun üzerine ona deyildi:
-Senin ALLAH demeyin, Onun buyur demesi sayesindedir.. Senin yalvarışın, ALLAHın senin ruhuna xeber uçurmasındandır. .Senin seylerin, çareler axtarman, ALLAHın seni özüne yaxınlaşdırması, ayaqlarındakı bağları hell etmesindendir.. Senin qorxun, sevgin, ümidin, ALLAHın lütf kemendidir..
Senin her 'Ya Rebbim' demeyinin altında, ALLAHın buyur demesi vardır..
Qafilin, cahilin könlü bu duadan uzaqdır.. Çünki Ya Rebbim demeye icaze yoxdu ona.. Ağzında da kilid var onun, dilinde de..
Zerere uğradığı zaman, ağlayıb sızlama deye ALLAH ona derd, ağrı, sızı, qem, keder vermedi.. Artıq anla ki, ALLAHa dua etmeyini, Onu çağırmağını temin eden derd, dünya seltenetinden daha yaxşıdır.. Derdsiz dua soyuqdur.. Derdliyken edilen dua ise könülden qopar..